Mijn zestiende zwangerschapsweek zit erop. Wat gaat de tijd toch hard! Het lijkt nog geen drie weken geleden dat ik met een plastic plasstaaf in de wc stond. Waren dat nou écht twee streepjes, of is het teststreepje gewoon wat uitgelopen? Na een half uur Googelen wist ik het zeker: twee streepjes zijn twee streepjes en dat betekent zwanger. Ons avontuur kon beginnen!
Grote onzekerheid
Mijn hele eerste trimester heb ik me goed gevoeld. Natuurlijk had ik pijnlijke borsten, misselijkheidsaanvallen en meer last van vermoeidheid, maar een stuk minder dan ik had verwacht. Inmiddels zit ik goed en wel in mijn tweede trimester en zijn de kwalen écht helemaal verdwenen. En dat is gek! Want soms vergeet ik hierdoor zelfs dat ik zwanger ben…
Je zou denken dat het fijn is dat je geen last van kwalen hebt, maar dat is het dus niet. Regelmatig vraag ik me zelfs af of ik überhaupt nog wel zwanger ben. Natuurlijk ben ik dat nog wel gewoon, maar zo’n tussenfase waarin je geen last van kwaaltjes hebt -maar de baby ook nog niet echt kan voelen- maakt me best onzeker. Zo onzeker dat ik er afgelopen woensdag geen oog door hebt dichtgedaan.
Krijg ik straks een miskraam?!
Wie mij een beetje kent, weet dat ik echt geen piekeraar ben. Slapeloze nachten omdat ik me zorgen maak? Ik maak ze zelden mee. En toch gebeurde het woensdag. De onzekerheid nam de overhand en zorgde ervoor dat ik geen oog dicht heb gedaan. Waarom ben ik niet meer misselijk? Waarom kom ik niet zoveel aan? Waarom voel ik nog geen schopjes? Waarom heb ik soms krampjes in mijn baarmoeder? Leeft ze nog wel? Krijg ik straks een miskraam?!
Snel maakte ik Ward wakker en hij probeerde me gerust te stellen, maar dat lukte niet. Ik stapte uit bed en besloot eens flink te gaan Googelen. En dat werkte. Na drie(!) uur lang lezen, lezen en nog eens lezen was ik gerustgesteld en kon ik weer slapen. De volgende ochtend voelde ik me moe, misselijk en weer echt zwanger. Of het door de zwangerschap of de extreme vermoeidheid kwam weet ik niet, maar mijn zorgen waren in ieder geval een stuk minder.
Dit zijn voor mij de leukste, maar ook echt de lastigste weken. Het genieten is groot, maar de onzekerheid ook. Volgende week heb ik weer een afspraak bij de verloskundige en het horen van haar hartje zal me vast geruststellen.
Hoe was dit bij jouw zwangerschap?
Hoe heb jij deze fase van je zwangerschap ervaren? Voelde jij je écht zwanger of moest je ook wennen aan het ontbreken van de (vervelende)kwaaltjes uit het eerste trimester. Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen en adviezen! Je kunt een bericht in de comments onder dit artikel achterlaten.
Aurelie -
Wat een eerlijk en leuk berichtje liefde! Ben mega trots op je. Je bent al een echte mama.