Ka ziet Disney on Ice

Met Kerst voor de deur mijmer ik wat over winterse taferelen. Sneeuw dwarrelt naar beneden, kinderen maken een sneeuwpop, de vijvers vriezen dicht en de schaatsen worden uit het vet gehaald. Iedereen blij. Alleen ik niet. Ik ben niet zo van de winter. Die kou kan ik nog wel hebben, maar zodra er sneeuw en ijs in mijn bestaan sluipt, word ik wat onrustig. Ik val altijd als het glad is. Het winterse weer vertraagt mijn leven, want ik durf dan ook niet meer te fietsen dus moet ik overal, met en zonder boenders, lopend heen. Als ik langs zo’n vijver vol schaatsende mensen loop, flitst er wel altijd door me heen: ‘wat jammer eigenlijk dat ik niet kan schaatsen’.  Het is maar een heel korte gedachte, maar toch, toch schiet ie door mijn hoofd.

Mijn vader kan goed schaatsen. Die trekt zijn muts wat dieper over zijn ogen, vouwt zijn handen op zijn rug en hopsa, daar gaat ie. Rustige slagen. Ziet er heel zen uit. Hij heeft in een ver verleden getracht mij het ook te leren. Stond ik daar te hannesen op de Loosdrechtse Plassen. “Pak mijn duim maar”, bood mijn vader aan. Gretig pakte ik zijn duim, glibberde weg en was niet van plan de duim van mijn vader los te laten. Daar zaten we op de Eerste Hulp, ik met beurse billen, mijn vader met zijn duim uit de kom en zijn muts nog dieper over zijn ogen.

Gisteren zat ik veilig op mijn stoel, met mijn neus op de ijsbaan in de Brabanthallen in Den Bosch. Daar zag ik, samen met mijn mannen, de openingsshow van Disney On Ice. Worlds of Fantasy. Wat een geweldige show! Wat hebben we genoten. En wat kan er ontzettend veel op ijs. Ik keek mijn ogen uit. Het wagentje van Mickey en Minnie gleed soepel over het ijs, kreeg pech, maar gelukkig was held Goofy in de buurt. TinkerBell rukte mijn hart uit mijn lijf met haar tere lijfje en glitters. Het kleine elfje ontroerde me tot op het bot. De helden van Toy Story waren onvergetelijk. En niet in de laatste plaats omdat mr en mrs Potato zo nu en dan hun neus, snor of oog van het ijs moesten rapen omdat dat niet helemaal goed bleef zitten. Schaatsen dat die karakters kunnen, schaatsen! Wij zaten op het puntje van onze stoel om het te volgen. De bijna twee uur durende show kent werkelijk geen enkel saai moment.

Het verbaasde me. Ik zag amper schaatsers onderuit gaan en als dat in een heel enkel geval dreigde te gebeuren, werden ze door hun medeschaatsers elegant behoed voor een flinke glijder. Zo’n schaatser zou ik ook aan mijn zijde moeten hebben op de Loosdrechtse plassen, dacht ik toen ik mijn handen blauw klapte na afloop.

De show Worlds of Fantasy is tot en met 22 december te zien in Den Bosch in de Brabanthallen en van 25 tot en met 29 december in de Jaarbeurs in Utrecht. Kijk voor meer informatie op DISNEYONICE.NL

 

Karin van Leeuwen (41) jaar is in between jobs, maar drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft nog steeds veel. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.

Lees hier de persoonlijke blog van Karin: www.kaleeuw.blogspot.com