fb

Isabelle: ‘Ik heb geen zin om nog bij mijn ouders langs te gaan ..’

Dat gehakketak van die twee, Isabelle wordt er gek van. Haar ouders zijn nooit lief voor elkaar. Hebben altijd ruzietjes. Onenigheid. “Ken je van die stellen die elkaar op een verjaardag als de kamer lekker vol zit tot op hun veters affakkelen? Nou, dat zijn mijn ouders. Doen ze al jaren, dus het is niet nieuw voor me, maar ik merk dat ik er niet meer tegen kan. Dat ik gewoon echt geen zin meer heb om bij ze langs te gaan. En ik moet wel, want ik ga al jaren elke dinsdagmiddag naar ze toe om ze te helpen in het huishouden. Ik kan daar toch niet opeens mee stoppen?”

Van het huwelijk dat haar ouders hebben, heeft Isabelle nooit iets begrepen. Vroeger al was er altijd onderhuids gesis. Werden dodende blikken over de eettafel gewisseld. Maar knallende ruzies waren er niet. “Ik weet zeker dat het veel beter en gezonder had geweest als er zo nu en dan eens een servies door de kamer zou vliegen of deuren uit hun sponningen werden geslagen. Dat lucht op. Maar de onenigheid van mijn ouders die onder een tapijt wordt geveegd en nooit wordt opgetild, werkt verstikkend. Want daaronder ligt een hoop onuitgesproken oud zeer dat nooit wordt uitgesproken.”

Lees ook: ‘Mijn ouders lieten hand in hand euthanasie toepassen’

Onvoorwaardelijk

Bij andere ouders ervoer Isabelle een heel andere sfeer. Ouders van vriendinnen lieten elkaar uitpraten en als er een meningsverschil was, werd daarover gesproken. “Er was bij andere ouders begrip en respect. Ik zag moeders die trots waren op hun man, en ze onvoorwaardelijk steunde. Zeker in het bijzijn van anderen. Natuurlijk weet ik ook wel dat ze meningsverschillen hadden en dat het er misschien thuis hard aan toeging, maar er werd gepraat. En na zo’n meningsverschil was er weer ruimte voor liefde.”

Elkaar afkammen

De ouders van Isabella hebben het elkaar afkammen op verjaardagen verheven tot een ware kunst. “’Hij? Hij heeft van zijn lang zal ze leven nog nooit spontaan een bloemetje voor me meegebracht’ is een zin die mijn moeder nog steeds in de verjaardagskring slingert. En mijn vader gaat daar dan weer vol overheen. Zo beschamend vind ik dat. Sterker: ik word er misselijk en verdrietig van.” Vorig jaar sneed Isabelle het bij haar moeder aan. Vroeg haar waarom ze altijd zo onaardig doet tegen haar vader en andersom. “Ik had mijn moeder meegenomen naar een koffietentje en was vastbesloten erover te beginnen. Toen ik het haar vroeg, trok ze haar schouders op en zei dat het wel meeviel. Dat ik altijd al zo’n gevoelig kind was en dat ik een voorbeeld moest nemen aan mijn broertje die zich er nooit iets van had aangetrokken. Ik kon wel huilen toen ze dat zei.”

Zak hooi is het

Isabelle heeft geen zin meer in de voortdurende negativiteit van haar ouders. “Ik kan het gewoon niet meer opbrengen. Ik kan het niet meer negeren, het lijkt wel of mijn grens is bereikt. Elke dinsdagmiddag ben ik bij ze om ze te helpen in het huishouden en ’s ochtends word ik al met buikpijn wakker omdat ik er zo tegenop zie om erheen te gaan. Zit mijn vader mokkend uit het raam te kijken terwijl mijn moeder nijdig door het huis schuifelt en sist dat het zo’n zak hooi is, die vader van mij. Wat moet ik daar nou op zeggen? Ik vind dat zo pijnlijk, maar denk ook: ik wil mij niet omringen met negatieve mensen. Mijn vriend vindt dat ik niet meer naar ze toe moet gaan, dat ik ze het moet laten uitzoeken. Ik vind dat moeilijk ook omdat ik weet dat als ik het niet doe, niemand het doet. Want mijn broertje gaat ze echt niet helpen. Ze zijn nu op een leeftijd dat ze hulp nodig hebben. Ik regel veel voor ze, onder meer hun bankzaken en dat zie ik mijn broertje niet doen. Ik vind niet dat ik ze in de steek kan laten, het zijn tenslotte mijn ouders. Dus houd ik maar mijn mond en worstel me door die dinsdagmiddag heen. Want wat moet ik anders?”

Foeterende ouders, herken jij het verhaal hierboven? Wat raad je Isabelle aan? Gewoon negeren of haar eigen plan trekken en haar ouders in hun sop gaar laten koken? Praat mee in de comments onder dit artikel.

3 reacties

Joris -

Dat denk ik, want bijna dagelijks komen er oude verhalen terug, soms op een andere URL, soms met een andere titel.

Sanderien van Mul -

Goed gezien Joris, ik herken nu ook veel artikelen die al eerder gepubliceerd zijn en waarvan de eerdere reacties volledig gewist zijn… slechte reclame voor de site, of zijn ze door de verhaaltjes heen?

Joris -

Dit artikel lijkt sterk op een eerdere publicatie met de titel “Isabelle: ‘Mijn ouders katten elkaar altijd af, zelfs in gezelschap’”. Waar (* mijn eerdere reactie heen? Er wordt uitgenodigd te reageren, maar reacties worden rücksichtslos verwijderd en het artikel opnieuw gedateerd.

Reageer ook