Ruby: ‘Ik vertel niemand welke boeken ik echt graag lees’

Een echte boekenwurm, zo kun je Ruby wel omschrijven. Heerlijk vindt ze het om lekker weg te duiken in een makkelijk en luchtig boek. Maar met het genre dat ze leest, kan ze niet echt voor de dag komen. “Mijn intellectuele vrienden en collega’s vinden chicklits vreselijk en steken dat niet onder stoelen of banken. Ik vertel dan niet dat ik juist van die boeken houd.”

Als kind al verdween Ruby in romantische, goed aflopende boeken. Toen ze er de leeftijd voor had, stortte ze zich op de Bouquet reeks boekjes en is daar nooit mee opgehouden. “Mijn moeder vrat ook altijd van die romantische verhalen, voor haar was het een vlucht. Het huwelijk met mijn vader was verre van ideaal en door het lezen van een doktersromannetje, ontsnapte mijn moeder even uit de echte wereld.”

Ik voel me soms zo onnozel

Omdat haar moeder het ook deed, voelde Ruby zich nooit een buitenbeentje als ze verdween in haar romantische boeken. Daarin kwam verandering toen ze op het VWO zat en haar vriendinnen in de pauze het over Nederlandse literatuur hadden. Klassiekers die ze hadden gelezen werden besproken en Ruby kon daarover nooit meepraten. “Ik vond dat ongemakkelijk maar ik kwam er wel mee weg. Dat veranderde toen ik na mijn studie een baan kreeg aangeboden als beleidsmedewerker bij de overheid. Tijdens de lunch praten mijn collega’s vaak over boeken en literatuur. Als mij iets daarover wordt gevraagd, begin ik te hakkelen en voel ik me heel onnozel.”

Lekker wegzwijmelen is niet intellectueel

Haar beste vriendin weet dat Ruby graag makkelijke boeken leest, maar voor de rest houdt Ruby het geheim. “Als ik bijvoorbeeld naar het strand of zwembad ga, dan neem ik een boek van Tommy Wieringa of Adriaan van Dis mee. Dat leg ik dan heel opvallend neer zodat iedereen kan zien dat ik ook literatuur lees. Maar zodra ze in een veilige omgeving is, pakt ze weer lekker haar chiklit. “Feelgood boeken verslind ik echt. De Bouquet reeks boekjes lees ik niet meer maar daarvoor in de plaats zijn schrijvers als Jill Mansell, Sophie Kinsella en de boeken van Astrid Harrewijn vind ik heel leuk. Stuk voor stuk schrijvers die me weten te boeien met hun verhalen. Ik zwijmel helemaal weg en ontspan ervan.”

De druk is hoog

Vooral de ontspanning is voor Ruby belangrijk omdat ze een heel drukke baan bij de overheid heeft. “Er wordt veel van me verwacht, ik werk veel over en werk drie van de vier dagen over. Hoe fijn is het dan als je lekker kunt ontspannen met een boek? De druk op mijn werk is echt torenhoog en ik heb soms moeite om me staande te houden.”

Geen doorkomen aan

Maar ja, dan hoort ze tijdens de lunch haar collega’s over literaire boeken praten en dan krimpt ze weer in één. “Pieter Waterdrinker, de boeken van Coetzee, ik heb ze gekocht en ben er in begonnen maar er is geen doorkomen aan. Het boeit me voor geen meter maar als ik mijn collega’s over die boeken hoor praten, denk ik: ‘nou, dat klinkt echt als een superleuk verhaal’, maar als ik het ga lezen lijkt het wel alsof we totaal andere boeken in onze handen hebben.”

Ik voel me dom

Tijdens de literaire praatjes op haar werk, houdt Ruby zich op de vlakte en hoopt ze maar dat collega’s haar niets vragen over die boeken. “Soms lees ik recensies over de top tien van de boeken, en dan quote ik de schrijver van zo’n recensie. Tot nu toe ben ik daarmee weg gekomen, maar ik weet nu al dat dat een keer misgaat.” Waarom komt Ruby er niet gewoon voor uit dat ze van chicklits houdt? “Nou, omdat ik me soms echt heel dom en minder ontwikkeld voel als ik mijn literaire vrienden en collega’s hoor praten over boeken. Het feit alleen al dat ze eindeloos kunnen praten over een boek, zegt genoeg. Vaak snap ik de clue niet van een boek maar als ik andere daarover hoor praten, snap ik het opeens. Dat zijn de momenten dat ik me helemaal dom voel.”

Niemand leest chicklit

Ruby hoeft zich helemaal niet dom te voelen: ze heeft een universitaire opleiding gedaan. “Mijn beste vriendin zegt zo vaak: ‘Ruub, wat wil je nou toch bewijzen? Wat maakt het nou uit wat je leest?’ Natuurlijk heeft ze daarin gelijk, maar het voelt gewoon niet goed ofzo. Ik ken, op mijn moeder na dan, niemand die chicklit leest of het leuk vindt. Mijn vriendin vindt dat ik het als een guilty pleasure moet zien en er gewoon voor moet uitkomen maar ik ben dan bang dat mensen mij niet meer serieus nemen.”

Hoe denk jij hierover? Maakt het wat uit wat je leest? Vind jij het belangrijk dat je mee kunt praten over literatuur? Of verdwijn jij ook regelmatig in een lekker, niet al te moeilijk romannetje? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Andrea Piacquadio via Pexels

Areth liep schurft op: ‘De grote vraag is wel hoe ik eraan kom…’

Schurft. Dat is toch een ziekte die vroeger heerste? “Nou, mooi niet,” zegt Areth, “ik heb het mooi opgelopen toen ik bij een vriendin bleef slapen. Echt, toen de huisarts zei dat ik schurft had, schaamde ik me rot….. Lees verder”