Merel: ‘Mijn vriendin gedraagt zich hufterig als ze op haar fiets zit’

Zo’n twintig jaar al fietst Merel regelmatig. Soms alleen, soms in een groepje en elke week met Anne. Maar fietsen met haar vindt ze steeds minder leuk. “Ik schaam me dood voor Anne, ze is zo hufterig op haar racefiets.”

Zeven jaar fietsen Merel en Anne bijna wekelijks samen. “We zijn bloedfanatiek. Kletsen doen we als we klaar zijn en uithijgen in een restaurantje onder het genot van appeltaart en koffie. Maar op de racefiets gaan we als de brandweer. Helm op en doorknallen met die hap, dat is ons motto.” Merel is fanatiek maar verliest het plezier niet uit het oog. “Ik ben ooit begonnen met fietsen om mijn hoofd leeg te gooien. Als ik fiets kan ik mijn gedachten de vrije loop laten. Door het ritme stroomt alles weer in mijn lijf en de endorfine die vrijkomt zorgt voor een heel prettig en voldaan gevoel na afloop.”

Wennen aan de dunne bandjes

Aanvankelijk had Merel een sportieve fiets. “Maar geen racer. Ik kon met mijn eerste fiets bijvoorbeeld ook op fietsvakantie. Toen ik in de gaten kreeg dat ik fietsen wel heel leuk vond en andere liefhebbers ontmoette besloot ik over te stappen op een racefiets.” Aan de dunne bandjes en de voorovergebogen houding op een racer, moest Merel wennen. “Ik besloot lid te worden van een wielrenclubje zodat ik het kon leren.” De trainingen zijn nuttig en Merel krijgt steeds meer plezier in wielrennen, ook omdat ze er goed in is. “Joh, ik zou elke dag wel willen fietsen, maar ik heb ook een gezin en een baan, dus dat lukt niet altijd.” Anne leerde ze kennen op de club en ze hadden zo’n leuke klik, dat ze besloten elke week samen een tocht te maken.

Limburgs Mooiste

Elke donderdagavond is het vaste prik: dan gaan Merel en Anne er van door. “Weer of geen weer: we gaan gewoon. Ik vind dat prettig en vond het ook altijd heel gezellig met An.” Maar het plezier vergaat Merel een beetje. “Hoe het komt weet ik niet, maar Anne gedraagt zich steeds vaker heel onbehoorlijk op de fiets. Ze wil dit jaar meedoen aan Limburgs Mooiste, een pittige tocht over de Limburgse heuvels. Omdat het nogal heuvelachtig is, traint ze vooral snelheid want in Nederland kun je niet echt bergen trainen. Ik twijfel nog of ik Limburgs Mooiste fiets, maar An is vastbesloten. Hartstikke leuk natuurlijk en het is ook goed om stippen op de horizon te zetten maar Anne is zo aan het veranderen. Ik baal van haar aso gedrag, het is niet leuk meer.”

Ze rijdt een senior van d’r sokken

Wat doet Anne dan? “Ze rijdt bijvoorbeeld heel hard langs mensen heen en belt niet als ze andere fietsers inhaalt. Mensen schrikken zich rot als ze opeens als een idioot voorbij raast en raken daardoor uit balans waardoor levensgevaarlijke situaties ontstaan. Als mensen niet snel genoeg aan de kant gaan, scheldt ze ze verrot. Zo beschamend! Want weet je wat het is, als zij foeterend is gepasseerd krijg ik de volle lading van boze recreanten. Ik trek me dat aan omdat ik helemaal niet zo ben. Laatst haalde ze scherp in dat een oude mevrouw op een e-bike zo de berm inviel. Anne had het niets eens in de gaten.”

Een tierende Anne is beschamend

Rode verkeerslichten negeert ze en ze laveert super gevaarlijk door het autoverkeer heen. Merel is er een beetje klaar mee en vindt het op deze manier niet leuk meer om met Anne te fietsen. “Ik merk dat ik er geen zin meer in heb. Maar niet meer fietsen met Anne zou ik heel jammer vinden want we hebben samen ook veel pret. Ik wil haar verkeerde gedrag graag aankaarten maar weet niet zo goed hoe ik dat het beste kan doen zonder dat Anne boos wordt. Ik wil geen ruzie, ik wil gewoon lekker fietsen zoals we altijd deden. En dat was niet naast een scheldende en tierende Anne.”

Heb jij ook zo’n bloedfanatieke fietsvriendin? Hoe ga je met haar om? Laat je haar foeteren of zeg je iets van haar hufterig gedrag? Hoe zeg je dat? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Marta Dzedyshko via Pexels

Linda: “Mijn man wil niet dat ik mee ga vissen”

Dat haar kinderen van 15 en 18 steeds meer hun eigen gang gaan en het huis gebruiken als een hotel, vindt Linda geen probleem. Alleen de stilte in huis vindt ze niet altijd even leuk. “Hans, mijn man, is bijna elke zaterdag met vrienden vissen. Ik heb al een paar keer gevraagd of ik niet mee mag, maar dat wil Hans niet. Op zich snap ik dat, maar is het niet gek dat de vrouwen van zijn vrienden er wel zijn… Verder lezen”