fb

Hoe Mara’s luizenmoeder de populairste moeder van school werd

Luizen zijn gênant, en dan vooral als de hele school weet dat je ze hebt. Toen ik klein was, waren luizen nogal een groot probleem op mijn basisschool. Overal liepen kinderen te krabben, juffen probeerden ons te ontlopen en zelfs moeders stuurden liever de oppas naar school dan dat ze zelf hun kind kwamen halen. Het was één groot drama wat volledig uit de hand dreigde te lopen.

Op een dag kwam ook ik terug uit school met een leger aan beestjes in mijn haar. Hoewel het te verwachten was, sloeg mijn moeder volledig door. Destijds begreep ik niet helemaal waarom (de hele school had het toch?), maar vandaag de dag moet ik toegeven dat ze een punt had. Mijn moeder heeft -ondanks dat ze Ajaxcied in hart en nieren is- een klassieke ‘niet lullen maar poetsen’ mentaliteit. Dit luizenprobleem werd dan ook hoogst efficiënt getackeld, zodat ik de volgende dag luisvrij naar school kon. Klinkt leuk he, luisvrij? Nou, ik kan je vertellen: LUISVRIJ WAS KUT. Luisvrij betekende in mijn geval namelijk dat ik van lang-blond-prinsessen-kapsel naar kort-praktisch-luizen-kapsel ging. Het feit dat ik jullie er nu geen foto van kan laten zien, geeft wel aan hoe lelijk het eruit moet hebben gezien.

Als je dacht dat ‘luisvrij’ naar school gaan nog niet erg genoeg was, dan heb je het mis. Het kan ALTIJD erger als het om luizen gaat. Die eerste luisvrije dag kwam ik er namelijk achter dat mijn moeder een luizenprogramma op school had opgezet. Ze was nu niet alleen moeder van het eerste luisvrije (aka kortgeknipte) kind, ze was ook nog eens het opperhoofd van de luizenmoeders.

Op het moment dat ik dacht dat al mijn vriendinnetjes me zouden de-uitnodigen voor hun verjaardagpartijtje, geen jongen me meer leuk vond en ik voor de rest van mijn leven moest leven met een onverwerkt jeugdtrauma, gebeurde er iets bijzonders: de kinderen werden onrustig. Als kinderen in mijn klas onrustig werden, betekende dit vaak wat goeds. Wat bleek? De luizenmoeders hadden een pot met dropjes. Was je klaar met de controle, dan mocht je met je kleine luizenhandje in de pot om een lekker dropje uit te kiezen. AH-MA-ZING! Puntje bij paaltje: de luizenmoeders waren de coolste moeders van de school, kort haar werd een trend en mijn moeder was de held.

Mam, je had gelijk.

Lees ook de andere artikelen van Mara Blikslager 

3 reacties

Simone -

Krijg spontaan jeuk, herkenbaar probleem !!

Giselle Ecury -

Erg leuk, Mara, zoals je dit vertelt – zo ken ik je moeder! De handen uit de mouwen en de luis uit huis! Ik zie het voor me. Tegelijkertijd heb ik een vraag.
Hoe komt het toch, dat die beestjes zich tegenwoordig zo graag nestelen op kinderkopjes. Je zou zoiets verwachten in de vijftiger en zestiger jaren, toen veel huizen nog geen badkamer hadden en zelfs geen douchecel en de meeste mensen 1x in de week “in de teil” in de keuken gingen, vaak in hetzelfde badwater. Maar ik herinner me daar niets van. Zouden al die vaak dagelijks gebruikte, zoetgeurende shampoos met enge schuimversterkers de hoofdhuid van zijn natuurlijke afweerstoffen ontdoen, zodat het luizen aantrekt? Is er iemand die dit weet?

mara -

Haha, ik zou het niet weten Giselle… Wat ik wel weet is dat ik erg veel buiten speelde vroeger. In bomen klimmen, hutten bouwen en het schatzoeken in het bos. Destijds was dat wat de meeste kinderen na school deden. Misschien dat het op die manier ook op schone kinderhoofdjes terecht kwam? Hoe dan ook, ik ben er nu gelukkig vanaf. Zonder trauma 😉

Reageer ook