Of je het een koopverslaving kunt noemen? Hannelore tuit haar lippen. Misschien wel ja. De tweeënveertigjarige Amsterdamse speurt urenlang op internet naar koopjes. “Ik kan me zo verliezen in al die aanbiedingen. Mijn hart klopt dan sneller en ik voel het bloed door mijn aderen gieren. Ik raak er opgewonden en hebberig van.” Voor haar vriend probeert ze het te verbergen, maar hij begint het in de gaten te krijgen. “Omdat hij drie dagen thuiswerkt, neemt hij vaak de pakketjes in ontvangst. Niet handig nee.”
Als Hannelore na een dag hard werken thuiskomt, klapt ze haar laptop open en bekijkt als eerste Marktplaats. “Van die site heb ik al zoveel leuke spullen gehaald. Vaak voor een prikkie.” Ja, beaamt ze, ze is ook wel eens opgelicht. Zoals laatst. Haar favoriete parfum werd aangeboden voor een prijs die eigenlijk niet kon. “Ja eigenlijk weet ik dan al dat het niet kan, maar dan toch ga ik van het goede uit van de mens. Dat zo’n verkoper het fijn vindt als een ander daarmee blij is zonder hem of haar een poot uit te draaien. De verkoopster leek me heel betrouwbaar. Antwoordde vriendelijk en snel. Ik besloot het te doen.” Toen ze met bonkend hart het pakketje opende leek er niets aan de hand: het flesje was origineel. Maar toen Hannelore het luchtje opspoot rook ze het meteen: het was aangelengd. Niet de echt geur. “Daar baal ik dan echt van, maar laat het de verkoopster niet merken. Stuur haar zelfs een berichtje dat ik er blij mee ben. Het kon ook niet: een luchtje dat in de winkel bijna honderd euro kost, en zij biedt het aan voor vijftig.”
Niet mee bemoeien!
Waar Hannelore zich meer zorgen over maakt, is de tijd die ze kwijt is aan het online shoppen. “Ik kom de laatste tijd nergens meer aan toe. Zelfs als ik sta te koken, speur ik sites af. Mijn vriend Thom wilde laatst met me praten en begon er over. Dat hij zich zorgen maakte omdat ik best heel veel geld besteed aan kleding, luchtjes en andere spullen die ik eigenlijk niet nodig heb. Woest werd ik, ik vond dat hij zich er niet mee moest bemoeien, ik betaal alles van mijn eigen rekening.”
Het huis vervuild door de koopverslaving
Maar het ging Thom niet om het geld, maar om het welzijn van zijn vriendin. “Hij wees mij erop dat ik nauwelijks meer afsprak met vriendinnen omdat ik bijvoorbeeld op een online veiling aan het bieden was en het per se wilde hebben dus niet weg kon gaan. Maar ook dat ik nergens meer aan toe kwam. Het huis vervuild. En daarin heeft hij wel een beetje gelijk. Ik kan zo twee, drie uur achter elkaar shoppen. Heb ik mijn virtuele winkelmandje helemaal bomvol en als ik moet afrekenen krijg ik hartkloppingen van het totaal bedrag en kieper ik mijn mand maar snel weer leeg. Daar ben ik dan dus twee uur mee bezig geweest. En in die zelfde twee uur had ik vriendinnen kunnen zien, kunnen sporten, naar de film met Thom kunnen gaan. Ik voel me daarna ook zo slecht.”
Help!
Erover praten met iemand durft ze niet. “Met wie? Ik schaam me kapot. Ze zien me aankomen, het is toch te gek voor woorden. Een vrouw van over de veertig die verslaafd is aan online shoppen en boos wordt als haar vriend daarvan wat zegt. Ik probeer echt te minderen, maar telkens weer vind ik mezelf surfend van internetwinkel naar internwinkel terug aan de eettafel. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Wie kan me helpen?”
Herken jij het verhaal van Hannelore over haar koopverslaving? Ken jij iemand in je omgeving die ook te veel en te vaak online koopt? Wat adviseer je Hannelore? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto boven het artikel is ter illustratie.
Nina viel 30 kilo af, maar haar man is minder blij: “Hij is er jaloers en bezitterig van geworden”
Ze wist niet beter dan dat ze stevig was gebouwd. Dat ze als kind werd uitgescholden voor ‘dikke schommel’. Haar moeder, ook te zwaar, leerde Nina ermee om te gaan. “Zij zei: ‘kind je hoeft je niet te schamen, je bent een prachtig meisje’. Maar ondertussen ging het getreiter wel door en voelde ik me steeds eenzamer en rottiger.” Inmiddels is Nina dertig kilo lichter en voelt zich zoveel fijner. Maar mijn man is minder blij … Lees verder
Joris -
Een koopverslaving is niet rationeel en ik zou niet weten wat de relevantie van je leeftijd is, dus ik zou zeggen: zoek een psycholoog en laat je helpen. Het scheelt je bakken met tijd, geld, geruzie, frustratie en kan relatie en vriendschappen schelen.
Verder is ‘het huis vervuilt’ met een -t.