fb

Sasja: ‘Ik word dol van zijn getwijfel en denk dat ik zelf de knoop doorhak!’

Ze stond aan de grond genageld toen hij drie simpele woorden uitsprak. De woorden die geen mens wil horen. Zeker niet als je zoals Sasja je van geen kwaad bewust was.

Alsof ze in een slechte film was beland, maar dan echt een heel slechte. Nog steeds als Sasja terugdenkt aan die avond dat haar man Arthur een bom onder hun huwelijk legde, lopen de rillingen over haar rug. Steeds maar vraagt ze zichzelf af wat ze heeft gemist, wat ze over het hoofd zag. “Ik zat beneden op de bank een serietje te kijken en Arthur was boven aan het rommelen. We hadden samen lekker gegeten, alles leek goed te zijn. Tot het moment dat Art beneden kwam, twee wijntjes inschonk en zei: ‘ik wil eens met je praten’. Ik schrok want je weet als iemand zo begint, het weinig goeds voorspelt.”

Waar heb je het over?!

Sasja nam een slok van haar wijn en Arthur begon. ‘Ik wil scheiden. Vind je ook niet dat we een punt achter ons huwelijk moeten zetten?’ “Ik dacht: waar heeft-ie het in godsnaam over? Een punt achter ons huwelijk? Hoezo? Ik keek naar zijn gezicht, zijn ogen in de hoop iets te zien. Dat hij bijvoorbeeld een vreselijk misplaatste grap maakte. ‘Meen je dat?’ vroeg ik. Hij knikte en antwoordde: ‘ik geloof het wel’.  Mijn glas wijn sloeg ik in een teug achterover terwijl Arthur een heel relaas begon waarom het niet meer tussen ons werkte. Het leek wel of ik in een verkeerd decor met de verkeerde echtgenoot zat. Ik begreep gewoon niet waarover hij het had.”

We hebben het toch leuk?

Terwijl Arthur zijn woorden maar blijft afvuren op Sasja kan zij alleen maar haar hoofd vasthouden. “Koortsachtig zocht ik naar aanknopingspunten. Ja, goed misschien hadden we de laatste tijd wat minder vaak seks en had ik wat minder aandacht voor hem. Ik had ook veel aan mijn hoofd. Op mijn werk ging het niet goed. Een torenhoge druk en veel te weinig personeel. Vaak kwam ik aan het eind van de dag afgedraaid thuis en als Arthur dan voorstelde naar bijvoorbeeld de bioscoop te gaan, dan had ik daar geen zin in. Ik wilde gewoon lekker op de bank. Maar verder, we hadden het toch leuk? Gingen wekelijks naar mijn moeder, spraken regelmatig af met vrienden. We maakten vakantieplannetjes… ik had geen idee waarover Arthur het had.”

Hij dreigde verliefd te worden

Dat Arthur vindt dat alle ero- en romantiek uit hun huwelijk is geramd, begrijpt Sasja niet. “We zijn twintig jaar bij elkaar, wat had je gedacht? Dat je twintig jaar dartelend vol liefde door het leven gaat? Lijkt me niet heel realistisch. Maar nog steeds kon ik niets uitbrengen. Arthur ging maar door en toen vertelde hij wat hem echt dwarszat: hij dreigde verliefd te worden op een collega. Ik spitste mijn oren. Werd ik hier nu afgeserveerd? Nee, hij had nog niets met haar maar merkte wel dat hij gevoelens voor haar had. Ze werkten veel samen aan projecten en in de lunchpauze liepen ze vaak buiten. Inmiddels had ik in no-time drie glazen wijn achterover geslagen. Verdoven leek me nu gewoon het beste.”

Dit was het eind

Sasja’s hoofd knapt uit elkaar en ze vraagt Arthur of hij haar even met rust wil laten. “Dat deed hij. Hij gaf me een kus op mijn wang en vertrok naar boven. Er schoot van alles door mijn hoofd. Dit was het eind van de relatie met de liefde van mijn leven. Ik kon mijn spullen pakken en vertrekken. Alles dat we samen hadden opgebouwd, vriendschappen, contacten met familie en andere sociale dingen kwamen op de tocht te staan. Het idee dat ik zonder Arthur verder moest, was onverteerbaar. Die avond dronk ik een hele fles wijn leeg. Het kon me niet meer schelen.”

’s Nachts kruipt Sasja naast Arthur die op zijn rug ligt en naar het plafond staart. Vol met getwijfel. “Als vanzelf nestelde ik me in zijn armen en hij duwde me niet weg. Hij wilde praten maar ik kon niet meer. Ik was zo moe van alles. Alle emoties buitelden over elkaar heen. Ik was boos, verdrietig, beledigd en vond hem een zakkenwasser. Waarom maakte hij ons huwelijk kapot? Waarom er een bom onder leggen?” Sasja valt in een onrustige slaap en als ze de volgende dag wakker wordt, is Arthur al uit bed.

Relatietherapie dan?

“Art had voor ons een ontbijtje gemaakt. Hij schonk koffie in en zei voor de tweede keer in vierentwintig uur: ‘ik wil even met je praten’. Ik zweeg en hoorde hem aan. Hij had bijna de hele nacht wakker gelegen en twijfelde nu toch. Misschien moesten we het toch nog maar eens proberen. Was relatietherapie geen goed idee? Dat zou helpen. Ik stemde toe en dus zaten we twee weken later bij een dokter Rossi. Aardige kerel maar ook hij dacht dat het moeilijk was onze relatie te redden. Soms was de koek gewoon op, concludeerde hij. Dat mijn vent verliefd dreigde te worden op een ander, vond hij niet verwonderlijk, dat gebeurde de besten.” Duidelijk was dat relatietherapie niet de reddingsboei was waarop Sasja hoopte.

De scheiding in gang zetten

Ze gaan naar een mediator om de scheiding in gang te zetten. “Ik was zo kapot. Ik wilde niet scheiden van Arthur maar zag ook in dat het zo niet kon doorgaan. Aan een dood paard trekken was geen optie en dus deed ik braaf wat van me werd gevraagd. Arthur was twee weken naar Duitsland gegaan om na te denken. Ik dacht: ‘ja ja, nadenken met die collega van je zeker’ maar hield me gedeisd. Ik was zo murw geslagen dat het me niet meer kon schelen.” Tijdens zijn verblijf in Duitsland stuurde Arthur Sasja regelmatig appjes, veelal van de omgeving. Maar ook van zijn overpeinzingen.

Hij had het licht gezien

Terwijl Sasja zich voorbereidt op een leven als single, lijkt het alsof Arthur terugkomt op zijn besluit. Als hij terugkomt van zijn wandelbreak, lijkt hij het licht te hebben gezien. “Helemaal opgetogen kwam hij terug en je raadt het al: hij wilde weer met me praten. Hij had er nog eens goed over nagedacht en was tot de conclusie gekomen dat hij ons nog een kans wilde geven. Omdat we misschien toch wel heel goed bij elkaar pasten en een goed team waren. Aan zijn blik zag ik dat ik niet de reactie gaf die hij dacht dat ik zou geven. Ik was namelijk met stomheid geslagen. En word gek van zijn getwijfel”

Hielden we elkaar in ’n wurggreep?

Want van de scheidingspapieren bij de mediator na een ‘of nee toch niet’ was wel een heel grote stap. “Toen Arthur in Duitsland was heb ik ook veel nagedacht. En aanvankelijk raakte ik in de stress van de gedachte alleen te zijn en te leven maar gaandeweg zag ik ook de voordelen. Misschien had Arthur wel gelijk en hielden we elkaar in een wurggreep. Elkaar loslaten was goed.” Nu Arthur heeft aangegeven het nog een kans te geven, twijfelt Sasja enorm. Is er nog wel liefde genoeg? Maar vooral: kan ze hem nog wel vertrouwen?  “Straks verscheuren we de nog ongetekende scheidingspapieren en wordt hij binnen no-time weer verliefd. Ik zie dat niet zitten. Anderzijds zijn we ook gewoon een goed stel. Slapeloze nachten heb ik ervan.”

Wat vind jij? Zou jij ook gek worden van dat getwijfel? Vind je dat Sasja voet bij stuk moet houden en de scheidingspapieren moet ondertekenen? Of ben je van mening dat ze het nog best een kans kan geven? Mensen kunnen immers van gedachten veranderen en inzien wat ze hadden. Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Andrea Piacquadio via Pexels

 

 

3 reacties

Margreet -

Het viel duidelijk tegen met die collega in Duitsland. Vreemde relatietherapeut trouwens. Het is niet aan de therapeut conclusies te trekken maar een proces in gang te zetten die de situatie verheldert. Doordat dit is overgeslagen gedraagt meneer zich nu als een weerhaantje. Hij heeft zijn waarden niet op orde.

Joris -

Stoere kop (‘Ik denk dat ik zelf de knoop doorhak’), maar na een jaar nog altijd niet gedaan? Zie https://web.archive.org/web/20230925201234/https://damespraatjes.nl/getwijfel-over-scheiden/

Fijne -

Het lijkt wel goede tijden , slechte tijden…
Een man die je wilt scheiden omdat hij verliefd dreigt te worden en daarna wilt hij door met relatietherapie. Een Dr Rossi (ik dacht die naam komt mij zo bekend voor) de zwijgende therapeut van Gooise vrouwen komt en die zegt meteen de koek is op, valt niets meer aan te doen. Want verliefd worden gebeurt bij de beste (oké het kan idd maar huh!?!) waar heb je die vandaan??en hoezo is jullie relatie niet meer te redden? En dan wel scheiden, niet scheiden.. als dit verhaal waar is Sasja bedenk dan wat jij wilt want als je man zo twijfelkont is (was hij dat al?) is het inderdaad wel lastig om vertrouwen te hebben of de relatie goed gaat. Ik weet niet of je bij hem moet blijven of moet scheiden. Ik persoonlijk zou zeggen joh kijk het of met die collega lukt want schijnbaar ben je met mij niet gelukkig. Of kijk naar andere vormen van relatietherapie. Kijk waar jij gelukkig van word en stel anders een pauze in van zoveel maanden om te kijken of jullie elkaar missen. Heel veel sterkte en succes! 🍀

Reageer ook