fb

Geesje: ‘Mijn bonuskinderen hebben geen tafelmanieren’

Ze smakken en eten met volle mond. Ze hangen op tafel en wijzen met hun mes. De bonuskinderen Lijn (12) en Finn (14) hebben totaal geen tafelmanieren. Haar eigen kinderen Minke (10) en Marit (12) wel maar dreigen die te verliezen. “Mam, mogen wij ook zonder mes eten?”

Vier jaar zijn Geesje en Joep nu bij elkaar en een keer in de week eten ze als bonusgezin gezellig samen. “Dat vind ik echt supergezellig. Het is zo leuk om te zien hoe mijn kinderen en die van Joep het zo goed kunnen vinden met elkaar. Ze zijn van dezelfde leeftijd en hebben dezelfde interesses; gamen, Netflixen en voetballen. Met zijn zessen aan tafel is elke keer weer een gezellige boel. We nemen met zijn zessen de dag door en als er problemen zijn, worden ze besproken. Gelukkig zijn die er nauwelijks en worden er leuke avonturen uitgewisseld.”

O heerlijk, eten in sterrenrestaurants

Geesje is dankbaar dat het zo loopt en dat de kinderen het goed met elkaar kunnen vinden. “Hoe vaak hoor je niet dat er haat en nijd is onderling? Minke en Marit wonen vooral bij mijn ex en Lijn en Finn zijn om de week bij ons. Het is behoorlijk plannen allemaal maar daarin zijn we inmiddels heel goed geworden.” Het enige dat een beetje wrevel oplevert zo nu en dan, zijn de tafelmanieren van de kinderen van Joep. Of nou ja, het gebrek aan tafelmanieren. “Lijn en Finn weten niet hoe het hoort en ik erger me daar steeds vaker aan. Minke en Marit zijn gewend om mee te gaan naar restaurants. Mijn ex Martin en ik zijn liefhebbers. Regelmatig at ik met Martin in sterrenrestaurants, dat vonden we beiden een beleving.”

Niet op tafel met je elleboog

Niet dat Geesje de kinderen meenam naar sterrenrestaurants, maar ze nam ze wel mee naar ‘gewone’ restaurants. “Ik weet wat de etiquette zijn en heb die hoog in het vaandel staan. Dat betekent dat we aan tafel goed rechtop zitten, met mes en vork eten en niet op tafel hangen met je elleboog. Ook weten Minke en Marit dat je het bestek van buiten naar binnen gebruikt en dat als je klaar bent met eten, je vork en mes op je bord legt naar dezelfde kant. Daar hoeven ze niet over na te denken, dat hebben we ze van jongs af aan geleerd.” Lijn en Finn hebben geen idee en het boeit ze ook totaal niet. Snapt Geesje ook wel want Joep en zijn ex hadden niet zoveel met uit eten gaan. Vonden het zonde van het geld.

Het lijken wel bootwerkers

“Dus Joep heeft tafeletiquette niet zo hoog in het vaandel staan. Het maakt hem niet zoveel uit als het maar gezellig is aan tafel. Hij wordt er niet warm of koud van als zijn kinderen hun eten naar binnen schrokken. Ik vind het zo akelig om te zien en respectloos voor degene die de maaltijd heeft bereid.” Lijn en Finn kauwen met hun mond open, praten terwijl er eten in zit en hangen als bootwerkers aan tafel. Joep ziet het ook wel, maar zegt er niets van. Hij wil de vrolijke sfeer niet verpesten, maar hij snapt niet dat hij moet ingrijpen. Wat als zijn kinderen straks bij schoonouders aan tafel zitten? Dan kan dit echt niet.” Uit angst dat de sfeer ongezellig wordt, zwijgt Joep over de slechte tafelmanieren van zijn kids.

Even whatsapp checken hoor

Het eetgedrag van Lijn en Finn gaan niet onopgemerkt voorbij aan Minke en Marit en zij zeggen er wel wat van. “Dat is natuurlijk helemaal niet aardig. Het liefst zou ik er zelf wat van zeggen maar ik vind niet dat ik dat kan maken. Wie ben ik om daarover iets te zeggen? Het zijn tenslotte niet mijn kinderen.” Ongemakkelijk wordt het als de Minke en Marit, waar de kinderen van Joep bij zijn, vragen of zij ook zonder mes mogen eten en even hun mobiel mogen checken. Want dat doen Lijn en Finn ook continu. Zitten gewoon met hun mobieltje in de ene hand voedsel prikkend met hun andere hand aan tafel.

Geef die boer een stoel

Ook laten ze snoeiharde boeren en moeten daar dan vreselijk om lachen. “Echt zo afschuwelijk, ik zie daar de humor niet van in. Ik vind het ronduit onfatsoenlijk.” Overigens zegt Joep wel iets als zijn kinderen keiharde boeren laten, maar hij kan dat niet zonder lachen. “Dus heeft het voor de kinderen geen enkele waarde.” De tenenkrommende situaties beginnen Geesje een beetje de keel uit te hangen, maar wat moet ze? Ze vindt het heel ongezellig om er iets van te zeggen en de zeurdoos te zijn, maar het geboer en gesmak aan tafel vindt ze verre van ideaal. “Het levert discussies op tussen Joep en mij en dat wil ik helemaal niet. Het is het niet waard, maar ik merk steeds weer dat die slechte tafelmanieren me raken.”

Geen tafelmanieren

Heb jij tafelmanieren hoog in het vaandel staan en vind je dat het bij de opvoeding hoort? Of vind je het belangrijker dat het gezellig aan tafel is en dat er af en toe een boer hoorbaar is bijzaak? Wat raad je Geesje aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Kevin Malik via Pexels

Kirsten is tegen het gebruik van luiers: “Luiers zijn onnatuurlijk en staan het zindelijk-worden in de weg”

geen luier

Als moeder van een éénjarige, maak ik het mezelf graag zo makkelijk mogelijk. Ik maak me niet te druk om hoe snel ze kan lopen, laat mijn ouders en schoonouders regelmatig een dagje of nachtje oppassen en ben zeker nog niet aan zindelijkheidstraining begonnen. Mijn energie gebruik ik het liefste om leuke dingen met haar te doen. Urenlang door de speeltuin banjeren en uitgebreid knuffelen op het grote bed. Maar, er zijn ook ouders die het anders doen. Die de lat een flink stuk hoger leggen. Ik vind het knap en realiseer me maar al te goed dat dit veel tijd, energie en aandacht kost. 

Kirsten, moeder van dochter Sunny (bijna 3 jaar) en 33 weken zwanger van een zoontje, is zo’n moeder die het helemaal anders doet. Haar dochter Sunny heeft nooit luiers aangehad en was voor haar eerste verjaardag zindelijk. “Het is voor kinderen erg onnatuurlijk om met een luier groot te worden. Vroeger was dit er ook niet en destijds waren kinderen veel eerder zindelijk. Doordat luiers zo’n enorm absorberend vermogen hebben, hebben kindjes het vaak niet eens door dat ze hebben geplast of gepoept. Als ze dit niet doorhebben, kunnen ze er ook niks mee.”

VERDER LEZEN

 

3 reacties

Louisa Maria van Beers -

Geesje,
Bestek van binnen naar buiten, bestek in bepaalde riching leggen: dat vind ik al behoorlijk extra.
Boeren laten, mobiele telefoon aan tafel : het is ook jóuw huis en tafel.
Ik denk dat je daar met Joep huisregels voor kunt opstellen.
Juist omdat je de kinderen van de ander moeilijker kunt bekritiseren.
Of hebben jullie daar afspraken over gemaakt?
Zo niet, dan lijklt me dat nu wel hoog tijd.
En het commentaar van sommigen: “die hebben geen opvoeding gehad” vind ik gemeen.
Misschien gedragen ze zich bij jullie juist extra horkerig. Om jullie uit te proberen. Om te kijken hoever ze kunnen gaan. Tja, het zijn pubers, hè. En dat ze jou sneller op de kast krijgen met hun gedrag, is gewoon een bonus voor ze. Omdat jij ze niet aan wil/durft te pakken.

Ga gesprekken hierover niet tijdens de maaltijd aan, maar op een rustig moment van de dag. Ja, zelfs met pubers zijn die te vinden!
En bespreek vantevoren met Joep hoe je dit en andere kwesties aan wil pakken voortaan.
En ‘pick your battles’: je kunt niet altijd op je strepen gaan staan. Altijd strijd put je uit. Laat het af en toe over je kant gaan. En bedenk dat veranderingen tijd kosten. En veel herhalingen.

Succes en fijne (maal)tijden samen.

Rieneke -

Ik.kom.uit een gezin waar etiquette hoog in het vaandel staan.Bij mijn man juist niet. Ik merkte dat ik vooral in het begin mij schaamde als ik met ze moest uiteten. Ik was dat gewoon niet gewend.
Qua opvoeden met kinderen hebben we het dus een beetje in het midden gedaan.
Je kan toch bepaalde dingen eisen. Gewoon rustig en niet teveel eisend. Eerst maar algemeen verhaal over opvoeden en etiquette. Dat ze heus niet in hun ogen als stijve kakkers aan de tafel hoeven te zitten maar dit voor jou een groot contrast is en je er al een tijd mee rond loopt en voortaan bij jou aan tafel geen mobiels meer mogen. Na zo’n 2 maanden kan je weer een klein regeltje invoeren zoals steeds zeggen op een humoristische niet aanvallende manier “ik kan in je mond kijken graag eten met je mond dicht” Daarna na maanden zeggen “Jongens als je uitgegeten bent graag zo je best neerleggen, dankje!” Verwacht niet teveel en maak er geen issue van maar ik denk dat jij de gene bent die ze wat bij moet brengen en alle kleine beetjes helpen

Joris -

Het zijn jouw kinderen niet, maar ze eten aan jouw tafel en in jouw gezelschap. Om die reden kun je er best wat van zeggen en regels opstellen waar iedereen zich aan kan houden. Boeren en telefoneren is onbeschoft (om maar niet te zeggen asociaal tokkie-gedrag); ik denk dat er wel meer ontbreekt dan alleen tafelmanieren. Hebben ze geen opvoeding genoten?

Reageer ook