fb

Fiona: ‘Mijn kind wil steeds van sport veranderen’

Sport heeft Fiona hoog in het vaandel staan en ze vindt het dan ook belangrijk dat haar dochter Sterre lekker beweegt. En dat doet ze. Alleen houdt Sterre het nooit lang uit bij een vereniging en wil steeds van sport veranderen. Tot grote irritatie van Mark, de man van Fiona.

Steeds van sport veranderen

“Mam, mag ik met Fleur mee naar ballet?” Sterre heeft de vraag nog maar nauwelijks gesteld, of Fiona brengt de meiden erheen. “Ik vind het belangrijk dat mijn kind sport. Het maakt me niet uit wat ze doet, als ze maar regelmatig lekker beweegt. Het punt is alleen dat Sterre overal vol enthousiasme aan begint, zich voor tweehonderd procent geeft maar na een week of zes, verdwijnt haar interesse. Ze vindt het dan opeens niet meer leuk. Ik weet niet hoe dat komt. Misschien dat ze veel te enthousiast van stapel loopt.”

Bloedfanatiek vriendinnetje

Sterre wil na een tijdje steeds weer wat anders. Ze heeft al verschillende verenigingen gezien. “Ze is begonnen met hockey omdat haar beste vriendinnetje dat ook deed. Dat meisje is bloedfanatiek  en misschien zijn haar ouders nog wel fanatieker. Ik heb soms het idee dat die mensen hun dochter enorm pushen. Zo ben ik niet. Ik vind het belangrijk dat mijn kind plezier heeft in de sport die ze doet.” En dus werd de hockeystick, nieuw gekocht, na vier weken al in de wilgen gehangen. Vervolgens bedacht Sterre dat ze wilde tennissen. Achteraf denkt Fiona dat ze vooral de kleding heel leuk vond. “Ja, die tennisoutfitjes zijn natuurlijk super leuk om te zien. Ik snap dat wel.” Een snoeiharde backhand of ander tennistalent had Sterre niet en na een paar weken zette Fiona het peperdure outfitje en racket op Marktplaats.

Huilend thuis

Na het tennisavontuur volgde voetbal. “Een meisje uit haar klas speelt op hoog niveau voetbal en dat leek Sterre ook wel wat. Maar na vier trainingen en een wedstrijd kwam ze bijna huilend thuis. Ze was tijdens de wedstrijd flink onderuit gehaald en vond het een veel te ruwe sport. Dus ik begreep de beslissing ermee te stoppen moeiteloos.” Maar wat dan? Wedstrijdzwemmen. Dat wilde Sterre. Een makkie dacht Fiona, want veel meer dan een zwempak heb je dan niet nodig. Mis! Sterre had een zwembril, badmuts en zwemvliezen nodig om mee te kunnen doen aan de trainingen. “Dat liep best nog op.”

Mark trekt het niet

Geld speelt in het vinden van de perfecte sport voor haar dochter nauwelijks een rol. Fiona vindt het belangrijk dat haar dochter een sport vindt die bij haar past. Dat ze aan sommige verenigingen een jaar contributie doorbetaalt terwijl Sterre er niet meer sport, neemt Fiona voor lief. “Dat is dan maar even niet anders. We kunnen het missen.” Haar man Mark deelt de mening van zijn vrouw absoluut niet. Hij vindt dat Sterre moet leren afmaken waaraan ze begint. “Mark is echt pissig. Telkens als hij Sterre vraagt hoe ze de sport van dat moment vindt en Sterre hem vertelt dat ze er niet meer heen gaat, wordt hij boos. Hij zegt dat het hem niet eens echt om de contributie gaat die moet worden doorbetaald, maar om het principe. Volgens Mark kun je niet steeds van sport veranderen. Doorzetten, daar gaat het om.”

Soms kleun je mis

Ja, Fiona snapt wel een beetje wat haar man bedoelt, maar ze kan zich ook heel goed inleven in haar dochter. “Hoe moet je als kind nou weten wat je leuk vindt? Dat is toch hartstikke lastig? Je komt er alleen maar achter door het te doen. Dat je dan wel eens miskleunt, ja, dat hoort erbij. We worden niet allemaal gebeuren met de wetenschap welke sport we willen doen en waar we goed in zijn. Ik snap ook wel dat het niet ideaal en duur is. Maar het is wat het is.”

Man doe toch niet zo moeilijk

De sfeer wordt er door het steeds maar wisselen van sportclub niet beter op. Fiona heeft al met Mark gepraat maar hij is heel duidelijk: Sterre mag een sportclub uitkiezen maar blijft daar minimaal een jaar lid van. “Weet je wat dat doet met je kind? Die voelt een enorme druk. Dat kan toch niet goed zijn. Mark trekt zich daarvan niets aan. Het is dat of geen enkele sport meer. Sterre is van slag en voelt zich onder druk gezet. Mark wil niet wijken en houdt voet bij stuk. En ik? Ik zit er tussen in en weet niet wat ik moet doen. Ik denk dan: ‘man doe toch niet zo moeilijk. We hebben maar één dochter en die wil ik alles geven wat ik kan.”

Mag jouw kind steeds van sport veranderen?

Wat vind jij? Heeft Fiona gelijk en moet je je kind de kans geven uit te zoeken welke sport het beste past? Of sta je achter Marks stelling dat een kind minimaal een jaar lid van een sportclub moet zijn? En wil jouw kind steeds van sport veranderen? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Afbeelding: Bruce Dixon via Unsplash

3 reacties

Anita -

Het klinkt mij in de oren als een zeer verwend nest. Als je je aanmeld bij een sportvereniging dan niet na een paar weken afhaken. Hier was het echt dat je het seizoen moest afmaken. Je man heeft groot gelijk.

Mari -

Ik vind het een raar verhaal, de meeste sportclubs hebben een proef periode van een maandje of 2 waarbij je vaak spullen mag lenen/huren.

Maar ben het wel eens met je man, ze kan niet blijven wisselen. En misschien is het handig om eens bij de instructeurs te vragen hoe ze in de groep valt of hoe het bewegen gaat. Laat haar fysiek even na kijken bij de huisarts. Misschien heeft ze iets onzichtbaars wat haar belemmeringen geeft in het bewegingsapparaat. Ik had als kind xbenen en vast zittende wervels om maar even iets te noemen

Joris -

“Dat je dan wel eens miskleunt, ja, dat hoort erbij”. Ja, een keer. Of twee. Maar niet structureel, niet elke 4-6 weken. Helemaal eens met de man; na een paar keer op proef meedoen wordt er voor een jaar betaald en dus een jaar meegedaan. Ruggegraat heet dat. Grenzen stellen. Opvoeden. Dat is geen druk opleggen, dat is gewoon normaal.

Reageer ook