fb

De Tijgermoeder van Lulu Wang

We ontvingen weer een mooi verhaal van Lulu Wang. Dit keer over haar moeder. Eerder dit jaar verscheen de Nederlandse vertaling van Amy Chua’s bestseller ‘Strijdlied van de Tijgermoeder’. Door een extreem zwaar schema van huiswerk en muzieklessen voor haar kinderen te creëren en daarbij geen genoegen te nemen met matige resultaten, hoopte Chua haar dochters discipline bij te brengen, vertrouwen te geven en succesvol te maken. Hoewel haar oudste dochter bloeide onder dit regime, rebelleerde de jongste uiteindelijk tegen de strikte opvoedingstechnieken van haar moeder. Ook Lulu Wang’s moeder was een Tijgermoeder, zoals we kunnen lezen in onderstaand verhaal.

Tijgermoeder, moederlief

Ik ben met stokslagen en reprimandes grootgebracht door vooral mijn moeder. Moeders in China zorgen voornamelijk voor de opvoeding. Ik herinner me dat moeder probeerde mij te doen geloven dat ik mooie boeken zou kunnen schrijven, als ik goed zou leren en hard zou werken. Zodra ze merkte dat ik haar idee oftewel wilde droom niet deelde, gooide ze vanuit de keuken een bezem of een steenkoolstoker naar mij. Het maakte haar schijnbaar niets uit of ze mij op die manier zou verwonden. Ik voelde me doodongelukkig omdat ik niet buiten kon spelen zoals andere kinderen het deden, maar moeder zei tegen mij: ‘Eerst bitterheid en dan zoetheid’.

Moeder dwong mij elke ochtend om zes uur op te staan en te gaan joggen. Als ik niet snel genoeg uit mijn bed sprong, kneep ze in mijn armen en benen. Ik had destijds vaak gehoopt dat ik door moeder doodgemarteld zou worden. Dan zouden mijn buren mijn bont en blauw geslagen lijk kunnen zien en mijn moeder op haar kop zouden geven. Ja, zo fantasierijk, verdrietig en wanhopig was ik toen.

Naast mijn gewone huiswerk, moest ik gedichten uit het hoofd leren en boeken lezen – moeders extra huiswerk. Als ik dit niet op tijd afmaakte, trok ze mij midden in de nacht uit mijn bed. Dan baadde ik in tranen terwijl ik bibberend van de kou – van moeder mocht ik mijn kleren niet aandoen als straf – mijn huiswerk moest maken.

Moeder leerde mij dansen en zingen en me als een operazangeres gedragen. Ik moest mijn theekopje vasthouden met lotusvingers en in lotuspasjes lopen, terwijl ik niets anders wilde dan als een jongen rennen en vechten. Ze schold mij uit als ik niet het mooie jurkje of bloesje zou dragen dat ze speciaal voor mij ontworpen en genaaid had. Moeder wilde mij kleden als een sierlijk en beschaafd meisje. Ik haatte mijn moeder destijds, maar nu, bijna veertig later, ben ik haar dankbaar.

Dankzij haar harde opvoeding kan ik nu boeken schrijven, ben ik sportief en dans ik een paar keer per week. Ik kleed mezelf, als het moet, netjes, ook dankzij haar onvermoeibare begeleiding.

Het geluk van een kind houdt vaak in: cola drinken en chips eten. Als ouders de definitie van het geluk aan het kind overlaten, zal het kind kinds blijven, ook als hij fysiek volwassen wordt. Helaas kunnen zijn ouders hem niet eeuwig cola en chips geven. Als het kind groot wordt, moet hij toch zijn eigen boontjes doppen. Zonder goede opleiding en een vlijtige werkmentaliteit, kan een volwassen persoon niet concurreren met zijn leeftijdsgenoten. En als zijn leeftijdsgenoten hetzelfde zijn als hij, zullen ze tezamen het hoofd moeten bieden aan de concurrentie uit andere werelddelen, waar de kinderen wel een strenge opvoeding krijgen en wel worden geleerd om keihard te werken.

Een kind laat bepalen wat geluk is net als een blinde zomaar de straat laten oversteken. Een kind is net een boompje, dat gesnoeid moet worden, anders wordt het geen hemelhoge, rechte boom.

Bij alles moeten wij niet overdrijven. Een kind doodmeppen als het niet wil leren, schieten wij het doel voorbij. Mijn moeder zou wat mij betreft iets tactischer kunnen zijn, maar ook dit vind ik achteraf gezien niet erg. Want haar harde houding ten opzichte van mij heeft mij weerbaar gemaakt. Hoe snoeihard de kritieken op mijn boeken in de afgelopen jaren ook geweest zijn, ik heb kunnen standhouden en opbloeien omdat ik door mijn moeder getraind ben om positief te blijven ondanks vernederingen en tegenslagen.

Ik ben mijn moeder eeuwig dankbaar. Ze heeft mij de hoogtes en diepten van het leven laten zien, waardoor mijn leven verrijkt is en wordt met bergen en dalen. Beter dan vlak. Maar pas op, ze is een bloedzuivere tijgermoeder.

Lulu Wang

De foto van Lulu is gemaakt door Xiaoling Huang. Heel haar jeugd in Guangzhou tekende en schilderde zij. Na haar afstuderen van de Universiteit van Guangzhou, vervolgde ze haar studie aan de Academie voor kunst en design in Stuttgart. Xiaoling woont nu in Duitsland en werkt als grafisch designer en illustrator. Zie haar prachtige werk op http://www.xl-art.com.

Zie verder: www.luluwang.nl

Hyves: http://gzliefde.hyves.nl/

Facebookpagina:http://www.facebook.com/pages/Lulu-Wang-roman-auteur/148088645246170.

Walter van Teeffelen, www.avantiproductions.nl

 

Foto: Xiaoling Huang

 

1 reactie

Rosemary van Duinen -

Gelukkig had ik geen erge tijgermoeder, ben toch “goed” terecht gekomen.Ben zelf helemaal geen tijgermoeder geweest maar dat was toen ook niet gebruikelijk.Mijn dochter “tijgert” meer met haar kinderen dan ik en zo komt het allemaal goed.

Reageer ook