fb

Claire durft geen auto te rijden: “Zelfs na 200 rijlessen ben ik doodsbang”

Veel jongeren vinden autorijden en zelfstandig worden dingen die onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Niet gek, want door auto te kunnen rijden, vergoot je wereld direct enorm. Ik weet nog wel de eerste keer dat ik samen met vriendinnen in de auto van mijn moeder op pad ging. Wat een heerlijk gevoel van vrijheid. En dat terwijl de auto gewoon die avond weer voor het huis van mijn ouders moest staan 😉 

Niet iedereen associeert rijden met vrijheid. Sommige mensen zijn er zo bang voor, dat ze eigenlijk niet zelf in de auto durven te stappen. Eén van deze mensen is Claire (32 jaar).

Eerste les

“Door het dolle heen was ik, toen ik in mijn verjaardagskaart las dat ik op kosten van mijn ouders mocht leren autorijden.” Claire is 18 als ze als cadeau het behalen van haar rijbewijs krijgt. “Ik had nooit gerookt en daarom kreeg ik dit mooie cadeau. Niet roken was altijd al iets waar ik trots op was, maar nu voelde ik me er nog beter over.”

Drie dagen na haar verjaardag staat de lesauto voor de deur. “Ik vond het reuze spannend, maar de instructeur zei dat dit normaal was. Al zijn leerlingen hadden hier bij de eerste les last van.” De instructeur houdt de eerste les rustig. Claire hoeft alleen maar te sturen. Gas geven, remmen en schakelen doet hij. “Toen ging het redelijk. Ik kon me concentreren op de weg en hoefde me niet druk te maken om al die andere dingen.”

Botsing

In de lessen die volgen probeert de instructeur van Claire het niveau rustig op te voeren. “De volgende les zei hij dat ik ook mocht gaan gas geven. Dit ging helemaal fout. Ik drukte het gas zo hard in dat we tegen een paaltje op de parkeerplaats botste. De instructeur had het paaltje niet op tijd gezien en greep dus niet in.” De schade aan de auto valt mee, maar de instructeur is woest op Claire. “Hij heeft tegen me staan schreeuwen en zei dat ik alles moest vergoeden. Ik was al geschrokken van de klap, maar door zijn reactie barstte ik in tranen uit.”

Na de botsing besluit Claire een andere rijschool te zoeken. “Ik voelde me enorm rot over wat er was gebeurd en was geschrokken van de reactie van de instructeur.” Claire laat zich niet uit het veld slaan en gaat direct verder met lessen bij een andere rijschool. “Hier kreeg ik een lieve instructrice. Toen ik aangaf best tegen het autorijden op te zien, zei ze dat we alles op mijn tempo zouden doen. Nou, dat hebben we geweten.”

Geen geld meer

Gemiddeld ligt het aantal rijlessen op 35. “Toen ik op 35 lessen zat, kon ik net schakelen. Al mijn vriendinnen hadden hun rijbewijs al dik binnen en ik was zelfs nog nooit op de snelweg geweest.” Claire wordt steeds onzekerder over het autorijden, maar blijft rustig doorgaan met de lessen. “Mijn instructrice bleef lief en geduldig. Ze zei dat dit wel vaker voorkwam en dat ik me er echt helemaal geen zorgen over hoefde te maken.”

Als Claire ook na 100 lessen nog niet kan afrijden, zijn haar ouders het zat. “Het had ze inmiddels al zo veel geld gekost, dat ze aangaven het niet veder te kunnen betalen. Ze vonden het vreselijk, maar ik kon niet verder met de lessen op hun kosten.” In deze periode begint Claire aan haar HBO-opleiding in Utrecht. “Ik verhuisde naar Utrecht, deed alles met de fiets en had geen behoefte aan een rijbewijs. Daarnaast vond ik het zo eng, dat ik alleen maar blij dat ik niet achter het stuur durfde te stappen.”

Ontslagen

Na haar studie krijgt Claire een baan als consultant. “Al op mijn eerste dag bleek dat ik bij heel veel mensen op bezoek moest. Ik kon de auto van kantoor meekrijgen, maar ja… Geen rijbewijs. Alle afspraken deed ik op de fiets en met het openbaar vervoer, waardoor ik veel minder op een dag kon doen dan iemand die wel een rijbewijs heeft. Uiteindelijk heeft het bedrijf mij bij bezuinigingen aan de kant gezet. Ik weet bijna zeker dat dit komt door mijn lage werktempo.”

Opnieuw proberen

Sindsdien heeft Claire alleen maar banen aangenomen die ver beneden haar niveau liggen. “Ik heb zelfs jaren achter de kassa van de supermarkt naast mijn huis gezeten. Niks mis met het werk als caissière natuurlijk, maar ik heb een HBO-opleiding afgerond. Als ik gewoon zou kunnen autorijden, had mijn carrière er heel anders uitgezien.” Op dat moment besluit Claire het dan ook weer te proberen met lessen. “Inmiddels ben ik weer zo’n 100 lessen verder, maar ik blijf bang. Volgens mijn instructeur kan ik goed rijden, ken ik alle verkeersregels uit mijn hoofd en maak ik zelden een verkeerde inschatting. Hij wil graag met mij afrijden, maar ik durf het niet.”

Claire heeft geen idee of het haar ooit lukt om zelfstandig te rijden. “Ik ben bang van niet, maar ik geef niet op! Mijn instructeur is gespecialiseerd in mensen met rijangst en hij zegt dat het ook mij uiteindelijk gaat lukken.”

3 reacties

Tamara -

Ik lees hier vol verbazing, dat examen doen minder kost dan lessen….. Ehhh, ben het toch niet helemaal eens met dit advies. Voor een examen met examendag kun je best wat lessen nemen. En waarom zou je gaan afrijden als je toch weet dat je gaat zakken. Vaak zakken is alleen maar slecht voor het zelfvertrouwen…

E -

Vraag je huisarts om een betablokker. Deze heb ik gehad van mijn huisarts (10 mg) om mijn hartslag onder controle te houden!

Zah -

Ik heb zelf heel veel lessen gehad en bij verschillende rijscholen gezeten. Ik was niet echt onzeker en was ook niet bang om af te rijden. Ik had gewoon veel meer lessen nodig dan hele anderen.

Tip dit ik wil geven. Doe rijexamen! Afrijden en zakken is goedkoper dan oneindig lessen nemen die niet nodig zijn. Zo heb je een idee hoe het gaat, hoe je het echt doet (die examinator). En lukt het niet, vraag je gewoon tips wat je nog moet veranderen:)

Reageer ook