Carol (49): ‘Door de overgang slaap ik nauwelijks en maak ik brokken’

De overgang. Dat is toch iets voor oude vrouwen die zo ondertussen wel klaar zijn met leven? Niet voor vrouwen die volop in het leven staan, nog jonge kinderen hebben, hard werken, sporten, afspreken en zorgen. Toch? Dat is wat Carol altijd dacht. “Maar wat heb ik het mis. Ik zit in de overgang, voel me zo ellendig en slaap zo beroerd dat mijn omgeving daarvan echt last heeft. Ik herken mezelf nauwelijks meer.”

Ze vindt het zelf zo niet sexy die overgang. “En dat is misschien ook gelijk de reden dat ik me er tegen verzet: ik wil er niet aan toegeven. Ik wil niet mediterend op de bank zitten om rustig te worden, ik wil geen wierook branden dat mijn geest zuivert, ik wil gewoon zijn zoals ik was: actief, bruisend, vol energie en humor. Niet de zeurderige, net even te zware en sombere Carol die ik nu ben.”

Slappe buik

Het begon een jaar geleden. Carol merkte dat ze zwaarder werd en besloot daaraan te werken. Ze stofte haar hardloopschoenen af en holde drie keer in de week vijf kilometer. “Dat ging hartstikke goed. Ik kreeg weer een lijn in mijn lijf, alleen mijn buik bleef dik en slap.” Ze verdiept zich in afvallen en leest dat ze krachttraining erbij moet gaan doen. Hoewel Carol een hekel heeft aan sportscholen, schrijft ze zich toch in en krijgt een trainingsschema. Ze traint twee keer in de week, blijft hardlopen, maar er verandert nauwelijks iets. “Inmiddels heb ik er een probleem bij: ik slaap slecht. In slaap komen lukt prima, maar rond twee uur word ik wakker en staar ik uren naar het plafond.” En daar kampt Carol nog steeds mee.

Zeurpiet op de bank

Alles heeft ze geprobeerd: uit bed, lezen, bekertje warme melk, geen schermen meer vlak voor het slapen gaan… niets helpt. “Ik word er gek van. En rond vijf uur, zes uur in de ochtend val ik als een blok in slaap en ben ik om zeven uur met geen tien paarden wakker te krijgen.” De gevolgen van haar slechte nachtrust zijn desastreus: ze is zo vermoeid dat ze fouten maakt. Mensen afsnauwt. Haar ogen bijna niet open kan houden. “Mijn kinderen en man moeten het het meest ontgelden. Ik ben bloed chagrijnig en baal daar zelf ook van. Ik zit mezelf zo in de weg maar weet niet hoe ik het kan doorbreken. Mijn man is heel lief voor me, ontziet me, maar wordt het nu ook wel een beetje zat. Zo’n zeurpiet naast je op de bank daar zit je ook niet op te wachten. Snap ik ook.”

Slapend achter het stuur

Toen Carol laatst van haar werk naar huis reed, ging het bijna mis. “Ik kwam in een file terecht en mijn gedachten dwaalden af en voor ik het wist gingen mijn ogen dicht en sliep ik bijna. De automobilist achter me had het in de gaten en toeterde waardoor ik schrok en zag dat ik bijna de auto links van me had geraakt.” Met de schrik in haar lijf, maakt ze een afspraak met haar huisarts die haar met een kluitje in het riet stuurt. Voldoende beweging, gezond eten en op tijd naar bed, luidt zijn devies. “Alsof ik dat niet weet. Ik wilde slaappillen maar hij zegt dat dat niet de oplossing is. Ik denk van wel. Ik trek het zo niet meer en heb geen plezier meer in mijn leven. Echt iets voor een man om dat te zeggen en me niet te begrijpen.”

Wanhoop nabij

Carol is de wanhoop nabij en heeft het gevoel in een neerwaartse spiraal te zitten. “Ik heb gewoon geen plezier meer in het leven, ik ben zo afschuwelijk moe. Ik zou me het liefst vol willen eten en drie maanden gaan slapen. Even niets. Maar aan de andere kant vind ik ook dat ik me niet zo moet aanstellen en dat talloze vrouwen me voor zijn gegaan. Ik weet het echt niet meer even…”

Nou, wij zijn ervan overtuigd dat onze lezers tips voor Carol hebben. Wat kan ze doen om wat soepeler door de overgang te rollen? Moet ze terug naar de huisarts en vragen haar op een andere manier te helpen? Wat doe of deed je zelf om je beter te voelen? Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.