Meike: ‘Mijn broers hebben altijd ruzie met elkaar’

Joris en Pjotr! Ajax en Feyenoord! Gymnasium en mavo. Een groter verschil kan er niet bestaan. Meike werd vroeger al gek van haar broers. “En er is na al die jaren weinig veranderd. Mijn ouders zijn dit jaar 50 jaar getrouwd en ze willen een feest geven. Erg gezellig met die twee die continu aan het bekvechten zijn.”

De broers schelen twee jaar en Meike is het jongere zusje. “Mijn moeder wilde graag een meisje en na twee jongens kreeg ze er eentje. Ik ben het schatje van mijn ouders, de benjamin van de familie en het zonnetje in huis.” Dat klinkt allemaal leuk en aardig, maar nu ze terugkijkt op haar jeugd, ziet ze wel waar haar pleasegedrag vandaan komt. “Mijn broers lagen vroeger altijd al met elkaar overhoop. Elkaar duwen, sarren en dwarsliggen. Vaak vechten. Mijn ouders werden er soms wanhopig van. Ik wilde ze niet ook nog eens tot last zijn en deed er alles aan om de sfeer goed te houden. Dat ik daarvoor soms mezelf wegcijferde nam ik op de koop toe.”

Schrik van de buurt

Joris en Pjotr hadden het nooit op Meike gemunt; ze waren alleen maar met elkaar bezig. Als peuter, kleuter pakten ze elkaars speelgoed steeds af en Pjotr trok Joris aan zijn haar. “Dat deed hij als hij wist dat mijn ouders het niet konden zien. Ik probeerde de boel te sussen en soms lukte dat.” De broers waren de schrik van de buurt want heel af en toe werkten ze samen en terroriseerden ze buurkinderen. “Maar toen ze ouder werden, deden ze dat niet meer en maakten ze vooral ruzie met elkaar.”

Okay met allebei

Meike had het gevoel er altijd tussen in te zitten. “Weet je wat het is, ik kan het gewoon heel goed met allebei vinden. Ik ben dol op mijn grote broers en natuurlijk hebben ze hun onhebbelijkheden en ik vond het echt super vervelend dat ze altijd zo’n ruzie hadden. Ze walsten over mijn ouders heen, die konden ze helemaal niet aan. En dat zorgde voor spanningen. Daarvan heb ik wel veel  last gehad. Want ik probeerde de sfeer er maar in te houden maar dat lukte op een goed moment ook niet echt meer.”

Lekker met die twee naar Spanje

De vakanties waren vroeger ook een ramp. “Mijn vader was dol op Spanje en wilde daar elk jaar heen. Met de caravan. Joris en Pjotr vechtend op de achterbank en ik werd tegen het raam geduwd. Vervolgens kampeerden we twee weken in Spanje en hoopten mijn ouders te kunnen ontspannen, maar het geruzie ging vrolijk door. Wel minder want op de camping ontweken ze elkaar en maakten eigen vriendjes. Dat scheelde enorm. Als jonger zusje kon ik in beide groepen gewoon meedoen.

Duur therapietje

Inmiddels zijn de broers volwassen, hebben gezinnen en verantwoordelijke banen. Je zou denken dat ze wat bedaarder zijn geworden en elkaar met rust laten, maar niets is minder waar. Meike vraagt zich af wat de trigger toch is. “Het is niet zo dat ze elkaar haten ofzo, maar ze zijn het gewoon nooit met elkaar eens. Het enige waar ze het altijd over eens zijn, is dat ze het oneens met elkaar zijn. Het lijkt wel of ze dwarsliggen om het dwarsliggen. Mijn moeder heeft er veel last van gehad en voelt zich schuldig. Mijn vader trekt zijn schouders op en vindt dat ze het maar moeten uitzoeken. En ik, ik heb er een dure therapiesessie tegenaan moeten gooien om alles een plekje te geven.”

Ik was altijd het schatje

Want jarenlang heeft Meike gedacht dat het door haar kwam. Omdat zij het schatje van met name haar moeder was. “Mensen vonden mij ook altijd schattig en leuk. Ik trok alle aandacht terwijl ik daar niet op uit was. Ik hield me koest, deed braaf wat er van me werd gevraagd en deed er alles aan om niet lastig te zijn. Daar loop je natuurlijk op vast als je ouder wordt.”

Het is om gek van te worden

Op zich kan Meike prima leven met haar broers, maar nu het feest van haar ouders nadert, maakt ze zich toch weer zenuwachtig. “Mijn ouders zijn vijftig jaar getrouwd en ze willen een groot feest geven. Terecht! Nu hebben ze gevraagd of ik dat met mijn broers wil organiseren. Ik help ze graag maar het is super lastig om dat te doen omdat mijn broers nu alweer over alles bekvechten. Het is echt om gek van te worden. En nu is het niet handig om één op één met ze af te spreken, we moeten gewoon met z’n drieën om de tafel en gaan bedenken wat we willen.”

Kont tegen de krib

De eerste sessie is inmiddels achter de rug en Meike is er eigenlijk al weer klaar mee. “Ik opper iets, Joris vindt het leuk en Pjotr gaat dwarsliggen. En als Pjotr het een goed idee vindt, gooit Joris zijn kont tegen de krib. We komen tot niks en ik wil spijkers met koppen slaan maar het lukt gewoon niet. Ik weet niet hoe ik tot ze moet doordringen en hoe ik de neuzen dezelfde kant op moet krijgen.”

Wat raad je Meike aan? Hoe kan ze samen met haar broers volgens jou het beste het feest van haar ouders organiseren? Of is het misschien een idee dat ze het gewoon maar alleen organiseert? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door MART PRODUCTION via Pexels

De man van Andrea jat voor de lol van de supermarkt: “Hij werd laatst gepakt met de kinderen erbij”

Heel goed hebben Andrea en haar man Josef het. Ze wonen in een prachtig vrijstaand huis, hebben vier auto’s op de oprit en dragen allebei een luxe horloge. Niet het type mensen waarbij je verwacht dat ze eten moeten stelen. “En dat maakt het des te pijnlijker dat mijn man Josef dit soms toch doet”, vertelt Andrea. Ze doet hier haar verhaal … Lees verder