fb

Mandy: ‘Zelfs in Zuid Frankrijk blijft Joep zeuren over de beslissing die onze zoon nam’

Gek wordt ze ervan. Nooit kan Joep zich ergens bij neerleggen. Verwijt hun kind kinderlijk gedrag, maar is zelf zo vreselijk onvolwassen. Mandy is in een spagaat geduwd en voelt de druk op haar schouders. Zelfs op de camping in Zuid Frankrijk. “Mijn man Joep had zo graag gezien dat onze zoon Tim een profvoetballer zou worden. Het jochie heeft het in zich, maar heeft aangegeven er geen plezier in te hebben. Woest was Joep, ik blij dat Tim het aangaf. Mijn man legt zich er niet bij neer, en botviert zijn frustraties terwijl ik een lekker zomers tintje probeer te krijgen.”

Toen Tim vier jaar was, ging hij net als de meeste jongetjes van zijn leeftijd naar de plaatselijke voetbalclub en transformeerde Mandy in een voetbalmoeder. Haar man Joep kwam tijdens de wedstrijden kijken en constateerde dat zijn zoon potentie had een goede voetballer te worden. “Dat was geen blinde vadertrots, maar de waarheid. We hoorden het van verschillende kanten. Zelfs ik, die nauwelijks verstand van voetbal heeft, zag dat Tim een aardig balletje kon trappen maar daarnaast ook sociaal was, een echte teamplayer.”

Nieuwe Ronaldo

Tim is 8 jaar als hij wordt opgemerkt door een scout en wordt uitgenodigd voor selectiewedstrijden van Jeugdplan Nederland. Joep is apetrots op zijn zoon en schreeuwt van de daken dat zijn zoon de nieuwe Ronaldo wordt. Vanaf dat moment is Joep overal waar Tim is. “Ik vond het wel lekker want ik was noodgedwongen voetbalmoeder geworden maar dat was nou niet echt mijn passie zeg maar.” Twee grote voetbalclubs hebben interesse in haar zoon en haar man beslist naar welke hij gaat.

Hij is een slappeling!

Aanvankelijk is Tim fanatiek en vindt het leuk, maar na drie jaar neemt zijn enthousiasme af en vraagt hij zich af of hij wil blijven voetballen. Mandy heeft dat in de gaten en praat met haar zoon die als de dood voor de reactie van zijn vader is. “Terecht,” snoeft Mandy, “Joep was woest. Praatte op zijn zoon in als brugman, vond het een slappeling als hij nu zou opgeven omdat ‘meneer niet meer zo’n zin in voetbal had’.” Mandy snapt haar zoon en ook dat het voetbalplezier verdween toen er ‘moeten’ en ‘presteren’ de klok sloegen. De druk die op zijn schouders lag, werd te hoog. Mandy haast te zeggen dat dat niet aan de club lag, integendeel. “De begeleiding die Tim kreeg maar ook de aandacht die er voor ons was, was super. Ze legden ook uit dat niet ieder kind om kan gaan met de druk en aandacht en het voetballeven dat ze ineens leiden.” Tim neemt afscheid en meldt zich aan bij de plaatselijke basketbalvereniging waar hij het enorm naar zijn zin heeft en ook weer een uitblinker is.

Frustratie van papa

“Maar dat wil Joep niet zien. Hij sluit zijn voor ogen voor het geluk, plezier en talent van zijn zoon. Nog steeds probeert hij Tim over te halen terug te gaan naar de voetbalclub waar ze hem met liefde terugnemen, maar Tim wil echt niet meer.” Mandy weet wel waaraan het ligt: het is de frustratie van Joep. Hij wilde zelf profvoetballer worden maar was niet goed genoeg. Nooit heeft hij dat kunnen verwerken en nu zijn zoon potentie heeft, projecteert hij alles op hem.

Hij blijft zaniken

“Ik had gehoopt dat hij het los zou laten in de vakantie. We zijn nu in Zuid Frankrijk waar we een prachtig huis hebben gehuurd, maar hij blijft er over zeiken en zaniken. Tim durft nauwelijks met vriendjes gewoon een potje te voetballen, bang dat de discussie daardoor weer wordt aangewakkerd. Ik vind het jammer dat Tim niet heeft doorgezet, maar kan er niet wakker van liggen. Van het gezeur van mijn man echter wel. Ik verdedig mijn zoon maar dan snauwt hij dat ik mijn mond moet houden omdat ik er geen verstand van heb. Mijn vakantie wordt overschaduwd door dit gedoe terwijl ik zo toe was aan een heerlijke warme zomervakantie aan de prachtige Cote d’Azur. Ik hoop maar dat Joep het snel loslaat en inziet dat hij veel kan sturen maar niet kan bepalen wat onze zoon het liefste wil doen.”

Herken je je in het verhaal van Mandy? Misschien wel op een ander front? Hoe ga jij daarmee om? Wat raad je Mandy aan? We zijn heel benieuwd, praat met ons mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Andrea Piacquadio via Pexels

 

13 reacties

Joris -

En, is het nog goed gekomen aan de Côte d’Azur?

Els -

Ga zelf eens flink te keer tegen joep. Zeg dat ie zijn mond moet houden of moet op rotten. Zeg hem dat hij Zijn zoon verliest als hij zo door gaat. Tim gaat hem straks haten rn komt nooit meer naar huis als je nu niet in grijpt

Bloem -

Ga gewoon lekker uitelkaar die man blijf over alles zeuren

Rijndert -

Een klassiek geval van een vader die de verantwoordelijkheid voor zijn gezin niet aankan en zich verliest in fantasieën. Komt helaas te vaak voor.

Anke -

Volgens mij moet jij je man eens flink de waarheid zeggen. En niet accepteren dat hij je niet laat praten omdat “je er geen verstand van hebt”. Je hoeft geen verstand van voetbal te hebben! Alleen verstand van opvoeden en je zoon liefhebben. Je man lijkt alleen iets te (willen) weten van voetbal.

Loes -

Dus je zoon is volwassener dan je man… pfff.

Bert -

Ga eens met jouw man praten in plaats van je te ergeren…

Ruud -

ik lees “maar is zelf zo vreselijk onvolwassen”….uhhh….dat zal niet zo gauw veranderen vrees ik

Kathleen -

Beste Mandy, je partner gedraagt zich in deze situatie niet als co-piloot…. Je hebt er nog een passagier bij die je lijkt te moeten managen en sussen. Echter ben je niet zijn moeder maar zijn partner. Deze beste Joep mag wat stappen nemen om volwassen te worden en zijn vroegere ‘kind verdriet’, te helen zodat hij er weer kan zijn als vader en echtgenoot. Sterkte, zowel voor jou als je zoon.

Dicky Louwman -

Het kind moet je vrij laten in wat hij zelf leuk vind. En niet als vader boos worden als zijn zoon niet meer wilt voetballen. Omdat hij dat zo graag wil.

N.k -

Nu was ik niet zoals Tim een kanshebber en kwam al vroeg op de bank te zitten maar ik herken me wel in deze situatie als Tim zijnde. Hij heeft mij vervangen door mijn zwager die wel voetbalde… Dus kon ik mijn eigen gang gaan. Maar om te zeggen dat de oplossing was met alles wat ik deed kwam weerstand niks was goed de mensen waar ik mij prettig voelde enz.. de communicatie is tot op heden nog steeds “ik zeg dit en zo moet het” ik ben inmiddels 38 jaar.. ik hoop dat Joep het kan inzien.

Wilma -

Heel vervelend, laat je kinderen vrij (zie ook reactie hierboven van G. Pol) en kijk eens goed naar jezelf… Ik zou willen zeggen “Joep, grow up” !

G. Pol -

Geef je kinderen de ruimte om zelf te beslissen wat ze leuk vinden, plezier aan beleven. Ga je zo te werk als Joep dan kun je er op wachten dat je het contact met je kinderen verpest danwel verliest. Ga je eigen frustratie (geen profvoetballer geworden) niet botvieren op je kind

Reageer ook