Anja: “Mijn zoon van 11 wil niet meer naar school na de vakantie”
Ze heeft er zelf flink buikpijn van en slaapt er slecht door nu ze weet dat haar zoontje Axel niet meer naar school wil. “Terwijl hij dit jaar naar groep 8 gaat, het laatste jaar, dat zou toch een feestje moeten zijn?”
Anja merkte het al tegen het eind van het schooljaar: haar zoon Axel was niet zijn vrolijke zelf. Hij at slecht, speelde nauwelijks meer buiten met vriendjes en was stilletjes. “Normaal spelen Ax en zijn zusje Tara altijd met elkaar en hebben ze veel lol, maar nu niet. Als Taar een grapje maakte, dan was Axel zo aangebrand, het was gewoon niet leuk meer.” De vermoeidheid weet Anja aan het drukke schooljaar dat hij achter de rug had. “Het gekke was, dat toen de zomervakantie in zicht kwam, Axel opknapte. Hij ging weer voetballen met het buurjongetje en maakte weer een levendige indruk. Ik haalde opgelucht adem.”
Axel werd weer zichzelf
Het opgeluchte gevoel was maar voor even, want Anja wist ook: er moet iets aan de hand zijn. “Het is natuurlijk gek dat je kind maanden niet vooruit te branden is en zelfs somber is en vlak voor de vakantie weer bruist van de energie.” Toch liet Anja het zo en genoot samen met haar gezin van een fijne vakantie in Zuid-Frankrijk. Drie weken lang stonden ze op een camping en Axel was weer helemaal zichzelf. “Maar de laatste week voor de vakantie begon het weer. Axel werd somber, bozig en sloot ons buiten. Dat was zo apart om te merken, heel opvallend. Want was er nou aan de hand met mijn kind? Mijn man haalde zijn schouders op en vond dat ik me niet druk moest maken. Puberteit, dacht hij. Maar Axel is 11 jaar, hij kan toch nog niet in de puberteit zijn?”
Hij wil niet meer naar school
Niet geheel gerust, gaat Anja het gesprek met Axel aan. Ze vraagt of hij mee wil een stukje fietsen en onderweg te lunchen bij een restaurantje. Met tegenzin stemt haar zoon toe. “Wat ik hoopte gebeurde: Axel begon te praten. Eerst niet, maar ik begon een beetje te wroeten en te prikken en toen kwam het hoge woord eruit. Mijn zoon wil niet meer naar school. Hij wordt gepest door drie jongens uit zijn klas en hij kan geen weerstand bieden. Ze wachten hem na schooltijd op, pakken zijn rugzak af, gooien zijn spullen eruit, schelden hem uit en bedreigen hem continu. Als hij het de meester zou vertellen, was hij natuurlijk helemaal aan de beurt, laat staan dat hij zijn ouders op de hoogte zou brengen. Het ergste is dat Max, zijn beste vriendje hem laat zitten. Vermoedelijk is hij bang dat hij ook slachtoffers van de pestkoppen wordt.”
Hij moet gaan praten
Axel is van slag, vooral ook omdat Max hem zo laat zitten. “Hij zegt dat hij zich eenzaam voelt en dat vind ik vreselijk voor hem. Het is zo naar om je kind dat te horen zeggen. Ik weet hoe leuk Axel is, hoe trouw en grappig. Het kan toch niet zo zijn dat zo’n jochie zo ingedeukt de basisschool verlaat.” Erg vindt Anja ook dat ze de signalen niet heeft opgevangen terwijl ze in de veronderstelling is dat ze haar kinderen kan lezen. “Ik heb een open gesprek met Axel gehad over het pestgedrag van die drie gasten en wat dat met hem deed. Ik zei hem dat ik me goed kon voorstellen dat de lol van school er dan wel van af gaat, maar dat hij echt moet gaan praten met zijn meester. Dat wil hij niet en hij wil ook niet dat ik contact opneem met school.”
Ik voel me zo verdrietig
Daarover moet Anja goed nadenken. “Mijn man wil naar die jongens toe om met ze te praten en ze goed de waarheid te zeggen, maar dat is niet de oplossing. Ik denk echt dat we een gesprek met de meester moeten hebben en met hem de te nemen stappen moeten bespreken. Er is toch vast wel iets van een pestprotocol op school? Ik voel me zo verdrietig dat mijn zoon zo’n slechte twee jaar op school heeft, dat vergeet hij niet meer. Tara had het zo leuk in groep 8, ging op kamp, was druk met de musical. Allemaal zaken die erbij horen en die school leuk maken. Axel ziet er alleen maar tegenop om naar school te gaan. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?”
Straks is ie weer het mikpunt
Wat Anja denkt maar niet durft uit te spreken, is dat als er nu niet wordt ingegrepen, hij misschien ook wel op het voortgezet wordt getreiterd. “Ik moet er niet aan denken, straks is hij ook daar mikpunt en dan is het wel een puber. Straks gaat hij rare dingen doen of raakt hij in een depressie. Ik maak me echt grote zorgen, maar school begint straks weer en ik kan hem moeilijk thuishouden. Ik heb er slapeloze nachten van, weet niet goed wat te doen. Ik wil dat hij een leuke schooltijd heeft met leuke vrienden. Hij moet geen zorgen hebben maar genieten.”
Wat vind jij? Hoe kan Anja dit in goede banen leiden? Waaraan doet ze goed, wat kan ze beter niet doen? Gewoon contact met school opnemen en er over praten of is het beter om het op z’n beloop te laten? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Kindel Media via Pexels :
22 reacties
Ik zou school zeker inlichten en vragen of hun een week aan pesten willen besteden. Wat het is en wat het met een ander doet. Kinderen er bewust van maken. Schijnbaar had school het niet in de gaten( wat ik een slechte zaak vind) Door het breed te trekken hebben de pesters niet direct het idee dat je zoon het verteld heeft wat voor hem misschien een fijner gevoel is.
Sla school niet over, maar verlang wel snelle actie. Vaak helpt het als de kinderen eromheen ingezet worden als steunteam. Voorkom vingers wijzen want ook al zijn het twee jongens die het doen. Iedereen eromheen is net zo schuldig aan deze kwestie. Schakel de leerkracht, IBer én de anti pest coördinator tegelijk in. Maak met hen een plan. Werkt dit niet directeur inschakelen en aangeven dat je een klacht gaat indienen bij de onderwijsinspectie, daar houdt niemand van … succes!
Inderdaad gesprek met IB-er van school aangaan. Bij mijn dochter op school hebben ze het op een alternatieve manier goed opgelost. De IB-er heeft zonder dat het de kinderen zelf opviel met een soort spelsessies de band tussen de kinderen beter gemaakt waardoor het pesten ook vanzelf ophield. Er werd lol.gemaakt tijdens schooltijd waardoor er een andere dynamiek ontstond. Wil niet zeggen dat dit altijd zal werken, maar misschien wel het proberen waard. Als dat niet helpt dan zou ik ook mijn kind van school halen en naar een andere school laten gaan. En ook uitzoeken naar welke voortgezet onderwijs de pestkoppen gaan en dan ook kiezen voor een andere VO.
Kinderen willen meestal dat er niet over gepraat wordt, bang dat dat het alleen maar erger maakt. En toch is erover praten nodig om het pesten te laten stoppen. Belangrijk is wel dat je niks zonder zijn medeweten doet; dus: wel met de school (meester, anti-pest coördinator, directeur) praten maar blijven communiceren met je kind welke stappen je zet. Goed dat je zijn signalen zo serieus neemt en dapper van hem dat hij je in vertrouwen heeft genomen. Ik wens jullie veel succes!
Op school moeten ook vertrouwenspersonen zijn. Als het goed is kun je op de site van de school of in de schoolgids zien wie dit zijn. Als het goed is zijn zij erin getraind om dergelijke problemen op de juiste manier op te lossen. Zij zullen overleggen welke stappen er gezet kunnen worden met jullie toestemming.
Ook kan het natuurlijk dat de betreffende leerkrachten helemaal niet op de hoogte zijn van wat er speelt. Een goede leerkracht zou dit probleem ook heel graag willen oplossen met jullie.
Kortom: zoek zo snel mogelijk contact!
Wat een vervelende en verdrietige situatie. Fijn dat je hierover wel met Axel kunt praten. Zoals ik het lees wordt Axel buiten school gepest, dat maakt het misschien iets gecompliceerder. Ik zou direct contact opnemen met de onderwijsambtenaar van de gemeente en samen met hem of haar eerst zelf het gesprek op school aangaan. School moet een pestprotocol hebben en daar moeten ze zich ook aan houden. Succes en sterkte ermee, ik hoop dat die nare situatie snel opgelost wordt.
Een beetje goede school heeft een begeleider in dienst, ga daarmee eerst zélf mee praten om te ervaren of hij een goede oplossing weet. Neem natuurlijk contact met klasseleraar en directeur, zoek gezamenlijk voor de beste oplossing ook met ouders van de pesters. Deze jongens hebben geen idee wat ze doen en het gevolg kan zijn van hun pesterijen. Als alles niet helpt, andere school. Judo cursus om zelfvertrouwen op te vijzelen kan ook helpen. Heb zelf ervaring met 2 broertjes die ik beloofde als ze niet stopten ze dwars door de muur te slaan waar ze voor stonden, was meteen over. 😊
Ik kan me voorstellen als moeder zijnde dat je hier heel erg verdrietig over bent.
Mijn advies is om toch hiermee naar de directeur van de school te gaan. Hij is degene die dit moet aanpakken.
Niks zeggen lost het probleem niet op er moet iets gedaan worden!
Je kind lijdt hieronder en dit is heel erg voor zijn eigenwaarde.
En als dit niks oplevert dan zou je toch je man naar de pestkoppen moeten ook de ouders erbij betrekken.
Succes! Ik hoop dat dit stopt en dat je zoon daarna weer met plezier naar school kan gaan.
Mijn dochter werd de laatste twee jaar op de basisschool ook door een groepje jongens flink gepest, waarbij ze ook wel eens geslagen is. Ik ben constant in gesprek gegaan met de lerares die aangaf met de ouders van de betreffende jongens in gesprek te gaan maar er veranderde niks. Ik heb toen een gesprek met de directeur aangevraagd maar die was overspannen dus het werd de IBer die doodleuk zei dat hun niks meer konden doen dan ze al deden. Achteraf gezien had ik gewoon op zoek moeten gaan naar een andere school want het maakt zoveel kapot bij een kind. Ze zit nu op het middelbaar en dat gaat gelukkig goed.
Erg vervelend en geloof goed dat je hiermee zit. Ik zou proberen je zoon weerbaarder te maken. Kijk of je zelfverdedigingscursussen hebt in de buurt of anders soort cursussen of dergelijk hoe hij hiermee om moet gaan. Soms kan dit via school dat is hier ook en heeft bij mijn nichtje echt geholpen. Er zitten daar meerdere kinderen en zo voelt hij zich mogelijk niet alleen. Pestkoppen heb je overal en hij moet er mee om kunnen gaan dat helpt hem straks ook voor op de middelbare. En misschien dat je wel met hem samen naar Max zijn vriendje kan gaan als hij dat wil en met die ouders praten dat het ook niet netjes is om hem te laten zitten. Misschien dat jou zoon dat niet erg vind om mee te praten en dat vond hij ook het ergste vertelde je.
Ik hoop dat er snel iets gaat helpen en anders toch proberen te overtuigen dat een nieuwe school een nieuwe start kan zijn. Hij zal hier wel harder door worden.
Veel sterkte en succes!
Reageer ook
Lees ook
Marjolein verlangt naar een vierde kindje maar haar man niet
Bij Marjolein (34) is het een gezellige boel. Ze woont in een mooie boerderij in het oosten van het land. Samen met haar man Wilco en drie dochters. “En drie katten, twee honden en de kippen,” lacht Marjolein. Wie denkt dat ze klaar is met kinderen, heeft het mis. Ze verlangt naar een vierde. Haar man […] Lees meer
Sharon kan de ouderbijdrage van de school van haar kinderen niet betalen: “Mensen hebben meteen hun oordeel klaar”
Welke keuzes zou jij maken als je zou moeten leven van een uitkering? Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het niet weet. Zelf heb ik nooit in een dergelijke situatie gezeten en ik denk dat het heel lastig is om te oordelen over een situatie waar je nog nooit in hebt gezeten. Wie momenteel wél in […] Lees meer
Lieke’s zoontje heeft ernstig overgewicht: “Ouders en leerkrachten spreken mij er op aan op het schoolplein”
Geen kind vindt het leuk om te dik te zijn. En toch is het een enorm probleem! Maar liefst 12 procent van de kinderen tussen de 2 en 21 jaar is te zwaar en 3 procent van deze groep heeft zelfs last van extreem overgewicht. Eén van deze kinderen is Todd, het achtjarige zoontje van […] Lees meer
Mandy ‘mijn kinderen missen hun vader enorm, maar hij geeft niet thuis’
De dag dat Mandy’s ex met zijn koffers de deur uitliep, staat op haar netvlies gebrand. Ze was zo opgelucht dat Simon vertrok. Rust, eindelijk rust. Waar Mandy toen niet bij stilstond, is dat haar kinderen hun vader enorm missen. “En Simon laat het afweten.” Toen Mandy zeven jaar geleden wakker werd en een sprintje […] Lees meer
Henny -
Neem anders eens contact op met BACA misschien dat zij wat kunnen betekenen voor jullie.