Leila: ‘Mijn dochter stuurt soms wel 18 kledingstukken terug naar webshops’

Dagelijks staan er gemiddeld twee pakketbezorgers aan de deur van Leila. Niet dat ze zelf nou zoveel koopt, tuurlijk bestelt zij ook regelmatig online, maar haar dochter lijkt wel een soort koop verslaafd. Dat is al erg genoeg, maar soms wel 18 kledingstukken terugsturen naar webshops gaat Leila echt te ver.

Dat shoppen zo’n vlucht zou nemen, had Leila nooit gedacht. Net als vele anderen was ze sceptisch en hield ze vol dat ze gewoon lekker bij stenen winkels zou blijven winkelen. “Nog steeds ben ik wat terughoudend in online winkelen ook omdat ik het soms niet vertrouw. Zo is het me een keer overkomen dat ik een dekbed voor meer dan dertig euro bestelde via Facebook en dat ik het nooit heb ontvangen. Later las ik in de commentaren op die post dat ik niet de enige was. Ik kon fluiten naar mijn geld. Ik was zo teleurgesteld en boos. Dertig euro is gewoon best veel voor mij en daarvan had ik met gemak andere leuke dingen kunnen doen.”

Virtueel mandje leegkieperen

Virginia, de achttienjarige dochter van Leila, is dol op online shoppen. “Vir doet niet anders dan van alles kopen in webwinkels. Ze kan uren op haar telefoontje zitten en dan zoekt ze van alles uit. Hilarisch vind ik ook als ze een nieuwe webwinkel heeft ontdekt en dat ze helemaal los gaat. Dat ze haar virtuele mandje vol gooit met artikelen en als ze dan gaat afrekenen dat ze denkt: ‘neh, toch niet’ en het mandje weer leegkiepert. Dan is haar kooplust kennelijk bevredigd. Het is zo’n grappige griet.”

Een mega bestelling

En dat is Virginia ook, Leila is dol op haar. “Virginia is een heerlijk kind. Ze woont nog lekker bij ons thuis, is altijd super vrolijk en staat positief in het leven. Ze heeft veel vrienden en vriendinnen, sport veel en maakt een hoop lol. Ja, je zou kunnen zeggen dat we echt een modeldochter hebben.” Op haar kooplust na dan, want dat irriteert Leila soms mateloos. De irritatie liep laatst zo hoog op dat Leila een knallende ruzie met haar dochter had. Wat was het geval? “Nou, Virginia bestelde bij een grote Nederlandse webshop twintig artikelen. Het waren verschillende outfitjes, dus broeken, shirts, schoenen en jasjes. De volgende dag kon ze niet wachten tot de pakketbezorger aanbelde.”

Retoursticker op de doos en klaar

Fluitend nam Virginia de grote volle doos in ontvangst en ging er goed voor zitten. De kledingstukken werden stuk voor stuk gepast en geshowd aan Leila. “Ze had echt superleuke kleding gekocht maar vond niets echt leuk. Van de twintig items die ze had besteld, hield ze er twee en de andere achttien propte ze in de doos waarop ze een retouretiket plakte en het klaarzette voor de pakketbezorger. Ik zat met open mond te kijken na dit tafereeltje. Dit vond ik zo vreselijk asociaal. Virginia vond dat ik niet zo bekrompen moest doen, maar ik kon er niet over uit. Ik legde haar uit de webshop zo geen drol aan haar verdient, sterker nog, dat ze het bedrijf vermoedelijk alleen maar veel geld kost.” Een week later bestelde Vriginia drie paar dezelfde sneakers, maar allemaal in een andere maat. “Ze wilde checken welke schoen haar het beste paste, zodat ze er twee terug zou sturen. Uiteindelijk vond ze de sneakers niet mooi en stuurde ze alles terug. Grrrr”

Mens, maak je niet zo druk

De ruzie loopt hoog op en Virginia is niet ontvankelijk voor de argumenten van haar moeder. “Vaak is retourneren van artikelen gratis, webwinkels nemen die voor eigen rekening. Als iedereen van elke bestelling weer het één en ander terugstuurt, dan betaalt zo’n winkel zich blauw aan retourkosten. Virginia haalde tot mijn grote woede haar schouders op. Wat kon haar dat nou schelen? Nou, ik heb gehoord dat webwinkels het retourneren van artikelen mogelijk niet meer gratis houden en dat snap ik heel goed. Dit kan zo toch niet?”

Het is gewoon niet normaal

Naast het feit dat Leila het gewoon sneu vindt voor de webwinkels, wordt ze ook dol van de pakketbezorgers die dagelijks aan de deur staan. “Ik werk veel thuis en mijn kantoor heb ik op zolder. Elke keer als de bel gaat, moet ik als de wiedeweerga naar beneden om de deur open te doen. Soms word ik daar zo moe van. Maar ja, ik ga wel, want ik moet er niet aan denken dat de bezorgers al die bestellingen van mijn dochter bij de buren afgeven. Het is gewoon niet normaal wat Virginia allemaal bestelt. Ik heb haar gezegd dat ze het maar naar afhaalpunten moet laten sturen omdat ik het niet meer pik zo.” Ook dat leverde een strijd op, maar Leila hield voet bij stuk en inmiddels laat Virginia zoveel mogelijk spullen naar afleverpunten in supermarkten sturen.

Mam, mag ik je auto mee?

“Maar ja, nu dient het volgende strijdpunt zich aan: Vir wil nu steeds mijn auto lenen om de pakjes die ze bij de supermarkt heeft laten bezorgen op te halen. Ik heb gezegd dat ik dat niet wil. Ze gaat ze maar op de fiets halen. Uiteraard wierp ze tegen dat ze de pakketten niet op de fiets mee kon nemen maar dat lijkt me niet mijn probleem toch? Virginia was zo ontzettend kwaad op me, dat ze haar tas heeft gepakt en vier nachten bij een vriendin heeft gelogeerd.”

Ik mag er toch wel iets van zeggen?

Leila heeft daar buikpijn van. Want ze wil geen ruzie met haar dochter, maar vindt het ook belangrijk om haar grenzen aan te geven. “Ik wil niet bijdragen aan slecht gedrag. Ik vind het slecht gedrag om busjes het hele land door te laten crossen om spullen af te leveren die je vervolgens weer terugstuurt. Moeten die busjes weer de andere kant op crossen. Pakjes halen met mijn auto kost me benzine en is vervuilend voor het milieu. Ik wil zo graag dat Virginia zich daar bewust van is. Ik weet niet zo goed wat ik nou kan zeggen en niet, tenslotte is Virginia achttien en volwassen. Maar ik mag er toch wel iets van vinden en van zeggen? Ze woont tenslotte in mijn huis.”

Wat vind jij?

Wat vind jij? Heeft Leila helemaal gelijk en is het helemaal niet erg dat ze haar dochter op de gevolgen die haar kooplust heeft, wijst? Of vind je dat Leila niet moet zeuren en gewoon moet meegaan met de tijd. Stenen winkels waren vroeger, nu shoppen we online. Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Andrea Piacquadio via Pexels

Marion ontdekte dat haar vriend liegt over alles: “Hij verzon zelfs wat er met zijn ouders gebeurde..”

Een nieuwe liefde is spannend, leuk en onbezorgd. Je deelt (meestal) nog geen huishouden samen en alles is lekker ongedwongen. Plezier maken en elkaar leren kennen; dat staat in de eerste fase centraal. Van samenwonen tot een gezamenlijke rekening: pas na de eerste weken of maanden komen de serieuze onderwerpen aan bod. Zo ook bij Marion (36) en haar vriend Patrick. 

Vreemde dingen

Patrick en Marion hebben elkaar leren kennen via een datingapp. “In tijden van corona is het moeilijker om mensen te ontmoeten. Als communicatieadviseur werk ik volledig vanuit huis en ook naar de sportschool en de kroeg zat er destijds niet in”, vertelt Marion. “Ik swipte me een ongeluk, maar kon maar geen leuke vent vinden. Totdat Patrick op mijn beeldscherm verscheen.”  Al na een middag chatten via de datingapp, spreken Marion en Patrick af om die avond samen te eten. “Hij woonde een uur bij mij vandaan en is met een tas vol boodschappen en een fles wijn mijn kant opgekomen.” Marion vertelt dat ze normaal gesproken niet zo snel een man bij haar thuis zou uitnodigen. “Maar als 36-jarige met een kinderwens en een gebrek aan sociale contacten doe je vreemde dingen… Lees verder”