fb

Soms ben je even helemaal klaar met het moederschap

“Schreeuwen,” zo zei de cursusleidster met getuite lippen en samengeknepen ogen, “is zo ongeveer het ergste wat je als ouder kunt doen.” Hoewel we met een moedertje of twaalf in de cursusruimte zaten, had ik het idee dat ze mij aankeek. Stond er op mijn voorhoofd dat ik laatst had geschreeuwd tegen mijn toen éénjarige Bob?

Als je zwanger bent van je eerste spruit, heb je geen idee wat je te wachten staat. Kun je ook niet. Het is met niets te vergelijken. Niet met het oppassen op je buurmeisje, niet met het als kleuterjuf voor de klas staan. Je denkt dat je leuk bent met kinderen. Je denkt dat ze jou niet gek maken. Je denkt dat je dat heus wel kan. En dat is ook zo. Op veel dagen ben je een perfecte moeder. Je bakt een lekkere appeltaart voor de vrouwen die je op zwangerschapsgym hebt ontmoet en die met hun kersverse baby koffie komen drinken. Je huis is aan kant, je babyboy heeft het naar zijn zin. Je hebt je haar gewassen en het zit ook nog eens leuk. En oh ja, vandaag keek je in de spiegel en dacht je: kijk nou, mijn buik wordt al een stuk platter. Van die dagen heb je er veel. Als het goed is en ik hoop het zo, heb je daar de meeste van.

Dagen dat het tegenzit

Maar dan. Dan zijn er van die andere dagen. Dat het de hele dag regent. En als het dan droog is en de zon schijnt je ziet hoe smerig de ramen zijn. Over twee dagen moet je ongesteld worden, je buik doet zeer en ziet er uit als een meloen. Je haar hangt in vette sliertjes langs je hoofd. De appeltaart die je de buurvrouw had beloofd staat aan te branden in de oven. Je wist het, je rook het maar op het moment dat je actie wilde ondernemen, begon je dreumes te jammeren. Dat jammeren ging over in huilen. En dat huilen werd een afschuwelijk gekrijs. Alsof er een luchtalarm afging.

Huilend in de voorleesstoel

Je stampte de trap op. En je trof jezelf aan. Schreeuwend tegen een klein wezentje dat het om wat voor een reden dan ook even niet naar zijn zin had. Huilend zakte je in de voorleesstoel. Pakte je hartelapje uit zijn ledikantje en hield hem tegen je aan. Koesterde hem. Kuste hem op zijn haartjes die naar Zwitsal roken. Je nam je voor: ik. Schreeuw. Nooit. Meer. Tegen. Mijn. Kind. Nooit meer.

Klaar met moederschap

Ik kreeg het warm van de dame die de cursus Hoe ga ik om met een lastige dreumes? gaf. Want na die ene keer schreeuwen, gebeurde het weer dat ik de controle over mijn stembanden verloor. Ik was net bevallen van Tom die een bioritme aan zijn laarsje lapte en doodleuk de hele dag als een os lag te slapen en ’s nachts in zijn knuistjes wreef en dacht: wat er ook gebeurt, ik blijf wakker. Nachtenlang was ik aan het redderen, wiegen, liedjes zingen, negeren, zuchten en dat alles mondde overdag uit in schreeuwen. Ik had wallen, was lijkbleek. Toen Tom het opgaf en zich morrend hield aan een normaal dag- en nachtritme, kwam mijn beheersing terug. Tegen mijn allerbeste vriendin durfde ik het toe te geven: ik was even helemaal klaar met het moederzijn. Ik was bekaf. Vond er niks meer aan. Ze zochten maar mooi een andere moeder, die olijke twee.

Ik schreeuw tegenwoordig nooit meer zo als toen. Mijn stem verhef ik heel af en toe nog. De woorden van de cursusleidster ben ik nooit vergeten. Op het moment dat ik mijn stembanden opwarm om ze eens goed te gebruiken, schiet ze in mijn gedachten. In plaats van schreeuwen haal ik diep adem. Helpt altijd.

Wanneer was jij even helemaal klaar zijn met het moederschap? Wat deed je eraan? Wij zijn heel benieuwd! Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.

Karin van Leeuwen (44 jaar) is eigenaar van tekstbureau De Gooise Pen. Heeft meer dan twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee mannen Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven (momenteel is ze druk met een boek!) is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool voor spinninglessen en krachttrainingen. Alledrie haar mannen atletieken en Bob en Tom doen daarnaast aan freerunning.

Reageer ook