fb

Mayke vraagt zich af of jij jezelf genoemd zou hebben?

‘Als ik je zou vragen alle dingen op te noemen waarvan jij houdt, hoe lang zou het dan duren voor je jezelf noemt?’ Deze vraag zag ik langskomen op Facebook. Confronterend wel, want ik geloof werkelijk niet dat ik aan mezelf zou hebben gedacht bij een dergelijke opsomming. Dat ik misschien meer zo een ‘o ja, dat kan natuurlijk ook nog’ momentje beleefd zou hebben als iemand mij op die mogelijkheid had gewezen. Ik blijk bij rondvraag in mijn vriendenkring niet de enige te zijn die dit had.

Liefdevolle zorg

Betekent dit dat je niet van jezelf houdt of dat je vergeet te denken aan jezelf als het gaat om liefdevolle zorg? Of zijn dat twee kanten van dezelfde medaille? In elk geval kom ik er steeds meer achter dat ik zo sterk geneigd ben om eerder buiten mij te willen zorgen en het goed te willen doen, en dat ik daarin mezelf kan vergeten. In mijn werk bijvoorbeeld begeleid ik anderen bij hun vraagstukken om beter met hun partner of collega’s om te gaan. Dat doe ik met liefde en graag goed. Zodra de vraag komt, sta ik al zo snel als ik kan klaar. Als het echt dringend nodig is, vind ik nog wel een extra gaatje in mijn agenda of maak ik in mijn vrije tijd ruimte.

Wat wil ík eigenlijk?

Thuis en zelfs laatst op vakantie doe ik het ook. Met de kinderen kamperen. De hele dag ben ik in touw om ervoor te zorgen dat zij het naar hun zin hebben, en aan het eind van de dag kom ik erachter dat ik nog geen letter in mijn boek heb gelezen en mezelf niet eens heb afgevraagd wat ik zou willen. Natuurlijk kan ik ook genieten van wat zij bedenken en met hen mee doen. Ergens heb ik als gescheiden moeder wel iets van ‘als zij het nu maar leuk hebben; ik kom wel weer aan bod als ik straks weer zonder hen ben’. Maar de vraag is: welk voorbeeld geef ik daarmee aan hen als het gaat om goed voor jezelf zorgen?

Mezelf vergeten

Eigenlijk gaat het al veel beter dan toen ik net gescheiden was. Die eerste momenten zonder kinderen wist ik gewoon werkelijk niet meer waar ík nou zin in had. Zo druk bezig was ik daarvoor met het reilen en zeilen van het gezin en mijn werk. Toch betrap ik me er nog wel eens op dat ik mezelf weer vergeten ben. Bijvoorbeeld als alle lunchtrommels gevuld zijn en ik bij het de deur uitlopen bedenk dat ik zelf ook nog wel een broodje mee had kunnen nemen.

Wake up call

De vraag op Facebook was voor mij een mooie wake up call. Onder de vuurtoren is het donker, zeg ik altijd. Ik weet het voor anderen altijd heel goed, maar schijn niet vaak genoeg het licht op mezelf. Dus ik mag vaker me-time inplannen. Sneller denken bij wat ik doe of dit ook goed is voor mij. Eerder nee zeggen of niet meteen op een vraag reageren. En vooral ook als de kinderen in de buurt zijn gewoon met een boek gaan zitten in het zonnetje. Volgende keer dat iemand mij vraagt waar ik het meest van houd, zal ik mezelf erbij noemen. En jij?

Mayke Smit is een ervaren trainer en coach die mensen begeleidt in het loskomen van patronen of van elkaar in of na hun relatie. Over de emotionele verwerking die komt kijken bij scheiding heeft zij de roman Los geschreven, waarvan zojuist de derde druk is verschenen. In Los lees je hoe Floor zichzelf na haar scheiding weer terugvindt in de training ‘Je leven na een echtscheiding’. Een herkenbaar en inspirerend verhaal over relaties.

Reageer ook