fb

Ka wordt uitgelachen door maden

“Ehm, mam. Had je die kleine wurmpjes al gezien?”, vraagt mijn oudste terwijl hij een hap van zijn boterham met hagelslag neemt. Met zijn mouw veegt hij de hageltjes die op zijn wang blijven plakken af. Ik ben druk. Moet een deadline halen. Ik schud mijn hoofd.

Ik heb twee van die mannen die een worm uiterst interessant vinden, helemaal wanneer je zo’n gast in twee scheurt en je ziet dat je opeens twee wormen hebt. Ik gruwel ervan. Ik vind naaktslakken niet te doen, wormen heel vies, van die grote torren afgrijselijk en van die groene strontvliegen krijg ik de riebels. Wurmpjes. “Ja”, knikt mijn oudste, “van die witte. Er zitten er heel veel in de kliko.” Witte wurmpjes. Heel veel. In de groene kliko. Ik spring in de overlevingsstand. Bid dat het niet zijn wat ik denk dat het zijn. Oh lord. No. Mijn oudste propt het laatste stukje brood naar binnen en pakt mijn hand. Behoedzaam loop ik achter die dappere boender aan. Aarzelend. Van grote afstand zie ik het al. Ik. Word. Gek.

Talloze maden lopen de polonaise over de groene kliko. Een aantal durfals springt over naar de grijze kliko. Ze kronkelen van plezier over de deksel. Ik haal diep adem. Blaas hard uit. Dit herhaal ik drie keer. Ik moet nu niet omvallen. Waar is De Man als je m nodig hebt?! Dit is geen vrouwencase. Dit is serious business.

5 super gave Vaderdag tips

“Wat zijn het?”, vraagt mijn oudste lief. Ik haal mijn schouders op. Wurmpjes ofzo, mompel ik. Ik google me een uur lang suf. Klimop. Die kleine hufters houden niet van klimop. Zout! Zout erover, roept ervaringsdeskundige Belle1987 op een forum. Nee hoor, azijn. De fik in die beesten, roept een ander strijdvaardig. De aaah-wat-zielig-je-moet-alles-dat-leeft-laten-leven-fase ben ik ver voorbij. Dood. Die hele witte sliert krioelende beestjes moet ik uitroeien.

Zout. Ik pak zout. Ik heb kilo’s in de kelder. Voor als het een strenge winter wordt. Ik sluip naar de kliko. Ik gooi lepels vol zout tegen de kliko’s. Op de grond krioelt een pluk maden die me uitlachen. Ik zie het gewoon. Die krijg ik ook wel. Een dikke laag zout over die gasten. Dat zal ze leren.

Ik vraag me paniekerig af hoe het verder moet. Ik besluit op De Man te wachten die vast een briljant idee heeft en alles oplost. Als ik me omdraai, hoor ik een plofje. Twee slakken, een met en een zonder huis, donderen van de kliko. Twee vliegen in een klap, denk ik valser dan ik ben. Ik vlucht naar binnen en doe de keukendeur op slot.

Vanuit de kamer hoor ik mijn oudste tegen mijn jongste praten. “Ze denkt dat het wurmpjes zijn. Maar het zijn maar maden. Kan je goed mee vissen”, wijsneust mijn oudste. Ik hoor mijn kleinste hyperventileren. “Iiiieeeuuwww”, schreeuwt hij verschrikt.

De verdeling van de genen is ook weer duidelijk.

3 reacties

Tan -

De gouden tip die hier perfect werkte: luchtverfrisser met lavendelgeur in en op de kliko spuiten.
En: kliko open zetten; vogels zijn dol op maden.

Astrid -

hang een zakje met mottenballen in je kliko, en je hebt ze niet
Anders restvlees (botjes enz….) verpakken in kranten

Marie-Louise -

Tip tegen maden. Zet de groene bak een half uurtje open in de zon en alle maden zijn weg! Helpt echt!

Reageer ook