fb

Ka wil geen luizen pluizen

Scholen kunnen altijd handjes gebruiken. Handjes bij het versieren van de kerstboom, handjes bij het plakken van de fröbelwerkjes van kleuters in boeken, handjes bij de was. Ik laat mijn handjes wapperen op het gebied van schrijven, foto’s maken en dat soort zaken. Vind ik leuk en kan ik ook goed. Die handjes worden gevraagd door moeders die in de Ouderraad zitten. Ik zit niet in de ouderraad, ik wil me niet vastleggen, ik draaf op als ik kan en als ik zin heb.

Toen ik net op school was, of liever gezegd toen mijn oudste net op school zat, kwam er zo’n hinderlijk opgewekte moeder naar me toe. Of ik wilde luizen pluizen. Sorry? Ik moest gelijk aan garnalen pellen en het ontleden van een uilenbal denken, maar nee, ik had het mis. De haartjes van de kindertjes controleren op luisjes, zo legde het hinderlijk opgewekte moedertje mij uit alsof ik in groep 1 zat. Nee. Nee. Neeeee. Dat wil ik niet.

Er is een aantal zaken die ik niet doe. Ik wil niets met andermans voeten te maken hebben, ik wil er niet eens naar kijken en ik wil niet naar luizen op kinderhoofdjes zoeken. Ja, maar het moet wel gebeuren he? meesmuilde de inmiddels iets minder hinderlijk opgewekte luizenmoeder. Ik knikte. Maar niet door mijn handjes.

Wij hebben thuis nog nooit, laat ik het snel afkloppen, een luizenplaag op onze hoofden gehad. Ik kijk er niet naar uit, maar vind het ook geen ramp. Die beestjes moeten immers ook ergens huisvesten. Wat me wel een ongelofelijke ramp lijkt, is dat je alles, maar dan ook alles moet wassen. Alsof ik zonder luizen al niet genoeg was heb. En wat me ook een toestand lijkt: alle knuffels wassen of in de vriezer stoppen. Mijn oudste slaapt met 105 knuffels, dat past nooit in onze vriezer.

“Nou Ka, het is best een ramp hoor, luizen op je hoofd”, vertelde een andere moeder mij laatst. Ze had peperdure middeltjes bij de apotheek aangeschaft. Ze schaamde zich dood. Hoe was het mogelijk dat zij luizen hadden gekregen? Ze kwam immers uit een prima milieu. Dat zien luizen niet he, een prima milieu. En om die peperdure middeltjes lachen ze.

Weet je wat werkt? Azijn. Gewoon je haar wassen met azijn. Je stinkt een uur in de wind, maar die luizen verlaten hoestend en spinnijdig je hoofdhuid. Nog een tip: je haar insmeren met mayonaise. Zo vet als bagger en vet daar houden luizen niet van. Vet haar vinden ze vreselijk. Ze willen dan weg. Mooi. Opgelost dus. Je loopt wel een week lang met baggervet haar, maar het is het een of het ander.

Een tijdje terug kwam mijn oudste uit school. De luizenmoeders waren weer actief geweest, begreep ik. “En?”, vroeg ik terwijl ik keek of ik voldoende mayo in huis had. “Oh, niks hoor”, haalde mijn oudste zijn schouders op, “maar ik heb wel roosjes in mijn haar.” Roosjes? “Ja, dat zei de moeder van Gregory, je weet wel die mevrouw die niet zo goed Nederlands spreekt.” Ze had schilfertjes op het hoofd van mijn oudste gezien. Roosjes, die moet je vooral niet met grof geschut bestrijden. Toch wel enigszins opgelucht zette ik de mayo weer terug. We waren weer goed weggekomen…

Lees ook:

Karin van Leeuwen (43 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.

Reageer ook