Ruim een jaar geleden kreeg ik de allesverwoestende mededeling dat ik boventallig was. Ik had het niet zien aankomen. Geen hoogmoed, maar gewoon niet over nagedacht. Ik was uit het veld geslagen. Meldde me bij het UWV en was van een drukke redacteur getransformeerd tot werkzoekende. Dat doet veel met je. Want het is momenteel niet een beste tijd om een leuke baan te vinden. Helemaal in mijn branche vissen we met z’n allen in de vijver met slechts een paar journalistieke functies. Hoeveel geluk moet je hebben? Hoe goed moet je cv zijn? Weet je wel zeker dat jouw brief daadwerkelijk wordt gelezen? Ik denk het niet. Een werkgever die op zijn vacature 300 brieven krijgt gaat ze toch niet alle 300 lezen als hij bij de eerste tien al twee potentiële kandidaten heeft? Geef de beste man eens ongelijk.
Renzo Verwer (1972) schreef het boek: Waar blijft die baan? Tien sprookjes over de arbeidsmarkt. In dit boek rekent hij af met tien sprookjes over de arbeidsmarkt. Een aanrader voor werkzoekende, werkgever en werknemer. Verwer: “Veel mensen worstelen met slechts vaag verwoorde gevoelens dat er iets niet klopt in al die verhalen over de arbeidsmarkt. Ze zien dat bedrijven een verslechtering van arbeidsvoorwaarden presenteren als een verbetering, ze zien dat iedereen zonder plan de arbeidsmarkt op wordt gejaagd, en dat flexwerken heilig wordt verklaard.” De schrijver probeert in zijn boek hun onbestemde gedachten te verwoorden. “Die mensen zijn niet gek. Er wordt ons te veel onzin verteld, en er wordt vaak ronduit gelogen.” Verwer pleit voor een eerlijke en realistische benadering van werkloosheid en werk. Hij bestrijdt de volgende misvattingen: dat als je maar je best doet en flexibel genoeg bent, je er wel komt. Dat solliciteren eerlijk is, en dat je het kunt leren. Dat werken de enige zinvolle invulling van een bestaan is. Dat re-integratie en banenplannen banen opleveren.
Het boek Waar blijft die baan? wil tien sprookjes over werken ontkrachten en zo een steuntje in de rug zijn voor hen die wankelen op de arbeidsmarkt. Verwer: “Dit boek is voor mensen die op de wip zitten of er al afgevallen zijn. Ik wil deze zogenaamde sukkels hun zelfrespect teruggeven. En let op, dat zijn er steeds meer. De middenklasse is extreem bang dat ze verworvendheden kwijt gaan raken, en velen is dat al overkomen. Denk aan huis, auto en zelfrespect.
Wat een verademing dat Verwer schrijft dat werkeloosheid niet aan jezelf ligt, maar aan het feit dat er te weinig banen voor teveel mensen zijn. Waar blijft die baan is een prettig geschreven boek, dat de werkzoekende een hart onder riem steekt. En dat heeft die werkzoekende zo nu en dan echt even nodig.
Waar blijft die baan? geschreven door Renzo Verwer kost 20,00 euro.
Karin van Leeuwen (42 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
Exemplaar winnen? Damespraatjes mag twee exemplaren weggeven. Wat moet je daarvoor doen? Vertel ons je raarste sollicitatieblunder. Of die van je werkgever, want die blunderen ook. De twee leukste inzendingen krijgen het boek.
Hier een paar van de reacties:
In mijn gesprek werd gevraagd hoe ik bij McDonald’s was gekomen? Ik zei : met de tram! Maar ze wilde een antwoord op; ” waarom McDonald’s . Haha
Mijn werkgever liet een scheet toen ze opstond.. blunder
Oooooo myyy god! Deze super stomme blunder is nog vers (lees +/- 10 minuten geleden)… Momenteel loop ik stage op een school en er gaat een collega weg en drie zijn er zwanger! Het ideale moment om mezelf in de schijnwerper te spelen… dat is gelukt.. Toen ik wilde gaan aangeven dat ik graag het team kom versterken, viel ik LETTERLIJK met de deur in huis.. en achhh, dat drempeltje ligt er toch al mijn gehele stage… zucht!
Meerdere sollicitaties op 1 dag versturen en alles per ongeluk gehusseld en naar de verkeerden gestuurd
Ik gaf mijn aanstaande werkgever drie redenen om mij niet aan te nemen……de volgende dag belde hij dat hij mij graag in dienst wilde nemen. Ik werk er nog steeds met veel plezier (al meer dan 6 jaar)!
Sollicitatieblunder van mijn vader: Hij heeft ruim 25 jaar in de auto’s gezeten. Gesolliciteerd bij een autobedrijf, afgewezen! Reden? Te weinig ervaring!!!!!!!
Of het echt een blunder was weet ik niet, het was in elk geval heel vervelend. Ik kreeg midden in een sollicitatiegesprek een verschrikkelijke kriebel in mijn keel, daardoor het gesprek niet tot een goed eind kunnen brengen. Misschien was het wel hun bunder hadden ze me op een later tijdstip terug laten komen dan had ik het gesprek op en normale manier kunnen doorlopen.
Vroeger, toen het al bijzonder was dat je als vrouw met kind bleef werken, maar met 2 was buitengewoon. Op de dag dat ik vertelde dat ik weer zwanger was, kreeg ik te horen dat er net die dag besloten was, dat mijn functie geschrapt zou worden. Intern solliciteren gegaan. Mooie functie veroverd, met veel hoger salaris. Maar… ik kreeg het nog niet zwart op wit. Dat heeft 5 maanden geduurd, en mijn buik werd almaar dikker… Omdat de nieuwe afdeling nog niet mocht weten van mijn zwangerschap, was een tocht naar de kantine of naar binnen of buiten elke dag spannend of ik betrapt werd. De dag dat ik eindelijk bevestiging kreeg dat ik was aangenomen, ben ik direct met dikke buik en brief naar de afdeling gegaan, dat ik later zou beginnen wegens zwangerschapsverlof… Bóós dat ze waren. Voor mij een bevestiging dat het goed was dat ik het verzwegen had. Ik had de baan waarschijnlijk niet gekregen wegens mijn 2e kindje. Maar het is helemaal goedgekomen. Ben nog in mijn bevallingsverlof begonnen met een cursus. Een nieuwe collega bleek ook zwanger van nr. 2. We hebben allebei nog een 3e kindje gekregen, en nog jaren op die afdeling gewerkt. Wég dus met discriminatie van vrouwen met kinderen!
Op mijn vijftiende had ik een sollicitatiegesprek voor een bijbaantje in de zonder bij (toen nog) TNT Post. Ik was domweg in de veronderstelling dat dat in het postkantoor zou zijn, niet wetende dat er in Dokkum nog een vestiging was van TNT. Ruim op tijd zette mijn moeder me af bij het postkantoor. Daar bleek al snel dat ik niet op het goede adres was. Tot overmaat van ramp had ik geen telefoon meegenomen (kan die ook niet per ongeluk afgaan tijdens het gesprek) en zat er niets anders op dan lopen. Naar de andere kant van Dokkum. Drie kwartier later kwam ik uitgeput en veel te laat aan. Toen bleek het gesprek slechts een formaliteit te zijn, ik moest alleen even een formulier invullen met daarop mijn gegevens en kon mijn TNT-tenue ophalen. Bleek ik al aangenomen te zijn nog voordat men mij überhaupt gezien had! Ik heb er uiteindelijk 3,5 jaar met plezier iedere zaterdag gewerkt en heb er van geleerd altijd te zorgen voor een goede voorbereiding.
Een plastic tas meenemen, waar tijdens het gesprek stripboeken uit vielen. Oei! Die waren alleen voor onderweg in de trein!
Uitgenodigd zijn op gesprek en dan te horen krijgen dat hij een goed beeld heeft maar eerst moet overleggen met zijn compangnon, die weet nog niet dat hij een vacature uitgezet heeft sollicitanten uitgenodigd heeft.
Ik heb ooit gesolliciteerd bij de douane…en ik was mijn paspoort vergeten
de directrice had bij mijn sollicitatiegesprek haar hond mee. als “scout”. ze geloofde in spiegelen met dieren. Alleen ik ben hartstikke allergisch !!! kortom ik heb de baan niet gekregen
Na t goed verlopen gesprek t toilet bezocht en na gedane zaken de toegangspas per ongeluk doorgespoeld. Kon ik terug om dat te melden, anders kon ik het pand niet uit. Ben wel aangenomen trouwens!
Bij een sollicitatiegesprek was ik vergeten de enorme prijskaart van me shirt af te halen. Hij hing ook zo mooi op mn rug!
Ik had een sollicitatiegesprek in Duitsland en me super goed voorbereid en voorgenomen zo goed mogelijk Duits te praten. Het gesprek had ik met twee heren. Deze heren waren ook Nederlanders en aan het begin van het gesprek vertelden ze mij dat we Duits gingen praten om te kunnen inschatten of ik de taal beheerste. Het grappige was dat zij telkens weer Nederlands tegen mij begonnen te praten en ik ze steeds weer eraan moest herinneren dat het gesprek in het Duits gesproken moest worden..
Ik had als kandidaat een afspraak met een meneer voor een sollicitatiegesprek. Toen ik het afgesproken tijdstip arriveerde, was hij niet aanwezig. Een collega belde hem op en na ongeveer een uur kwam hij opdraven. Hij had duidelijk geen zin in het gesprek en toonde nauwelijks interesse. Ik heb er nooit meer iets over gehoord, geen afwijzing maar ook geen positief nieuws. Nadat ik meerdere malen heb gebeld voor de uitslag heb ik de moed maar opgegeven.
vragen tijdens sollicitatiegesprek of dat ik zwanger ben
Op het toilet drukte ik in plaats van op de lichtknop, op het invalidealarm…
ik had gereageerd op een vacature, maar een standaard brief gebruikt,. hierbij de datum vergeten aan te passen… dit kwam echt heel sullig over,stom!!
Het is meer een blunder van het bedrijf waar ik solliciteerde. Ik had een uitnodiging ontvangen voor een gesprek … dat geeft een mens goede moed! Daar aangekomen meldde ik me bij de receptie en deze verzocht mij plaats te nemen. Na een half uurtje wachten informeerde ik even bij de receptioniste en zei meldde mij dat ik zo geroepen zou worden. Weer een half uur later was ik het wel een beetje zat aan het worden, dus ik meldde me nogmaals bij de receptie. Waren ze de afspraak helemaal vergeten en de betreffende persoon had op dat moment lunchpauze! Of ik die middag maar even wilde bellen om een nieuwe afspraak te maken. Ik heb vriendelijk bedankt voor de functie …. zelf ben ik heel punctueel en dit kon er bij mij dus niet in. Bij deze organisatie zou ik me beslist niet thuis gaan voelen.
ik ben eens door de war gehaald met een andere sollicitant dieafgewezen werd en ik moest de reden aanhoren terwijl ik nog op het eerste gesprek moest komen
Ooit 100 jaar geleden gesolliciteerd bij een GGZ-instelling. Ik kreeg ineens plompverloren van de interviewer de opmerking dat ik wel heel sociaal wenselijke antwoorden gaf. Heb de man met stomheid aangestaard en heb het gesprek afgerond. Bleek dat ik toch door de selectie was gekomen. Van mij hoefde het niet meer. Als het sollicitatiegesprek al beledigend is, dan vreesde ik het ergste…..
Mag via het uitzendbureau ook? Zij stuurden mij een vacature toe voor een callcenter, waarvoor ik eerst een betaald telefoonnummer moest bellen voor een ‘stemtest’. Later bleek dit een hoax te zijn, een oplichtingstruuc waarmee Russische maffiabendes een boel geld hebben vergaard…
- Ineke van der Kooij
- Alice da Silva
Van harte gefeliciteerd! Het boekje wordt binnenkort naar jullie toegestuurd. Heb je het boek niet gewonnen, maar zou je het wel graag willen lezen:
Meer Gratis spullen kijk op Gratisvoorvrouwen.nl
