Blij word ik die zaterdag wakker. Alsof ik jarig ben. Dat ben ik niet. Vandaag, op deze prachtige zaterdag, begint de Nationale Boekenweek. Dat betekent dat ik straks, als de boekwinkel open is, ik mezelf mag trakteren op een boek. Ik zal met omtrekkende bewegingen om de stapels boeken lopen en vele boeken oppakken. Ik zal er de eerste bladzijde van lezen om te kijken of de tone of voice me bevalt. Ik wrijf liefdevol over elke kaft. Leg het voorzichtig terug, om het misschien nogmaals op te pakken. Ik verheug me erop. Geen idee welk boek ik ga kopen.
Als ik binnenkom bij de boekhandel voel ik mij als een kind in de snoepwinkel. Welk boek zal ik kopen? Dat ik als sterrenbeeld een weegschaal ben, helpt ook niet echt bij het kiezen van een boek. Ik houd er na lang wikken en wegen twee finalisten in mijn handen: ‘Kom hier dat ik u kus’ van Griet Beeck en ‘Hallo muur’ van Erik Jan Harmens. Het wordt de laatste. Niet omdat het Boek van de Maand is geweest bij De Wereld Draait Door, maar omdat het me een interessant boek lijkt. Ik ben er uit. “Ik doe er een boekenweekgeschenk bij”, zegt de boekenverkoopster. Ja! Leuk!
Heb ik gelijk het volgende dilemma: met welk boek start ik? Met Hallo muur of met het Boekenweekgeschenk De zomer hou je ook niet tegen van Dimitri Verhulst? Stiekem lees ik een paar hoofdstukken uit Hallo muur en besluit om toch eerst het Boekenweekgeschenk te lezen.
Dimitri Verhulst is een Belgische schrijver en dichter en net als ik in 1972 geboren. Dat schept een band. Verder weet ik niet zoveel van deze schrijver. Ooit las ik ‘De laatste liefde van mijn moeder’ dat hij schreef en ik herinner me dat ik dat een goed boek vond.
In De zomer hou je ook niet tegen wordt humor afgewisseld met tragiek. Hoofdpersoon Pierre vertelt een zwaar gehandicapte jongen op de vooravond van zijn zestiende verjaardag zijn levensverhaal. Een verhaal dat Pierre al duizend keer aan zichzelf vertelde. Gaandeweg het boek wordt de relatie tussen Pierre en Sonny, de zwaar gehandicapte jongen, duidelijk. Het verhaal schuurt, het ontroert, het verwondert.
In een uiterst aangenaam voorjaarszonnetje lees ik het geschenk uit. Geniet van prachtige Vlaamse uitdrukkingen als kinderkoets. Ben toeschouwer van een emotionele reis. Een reis die eindigt na 94 pagina’s.
Ik sla het boekje dicht en zucht. Mooi verhaal. Ik stop het boek in mijn tas evenals Hallo muur. Zondag geldt het Boekenweekgeschenk als een treinkaartje. Met dat boek op zak reis ik voor niks. Ik hoef zondag nergens heen, word nergens verwacht. Toch zal ik de trein instappen. Om in de trein lekker Hallo muur te lezen. Want de zomer hou je dan wel niet tegen, een reislustige Ka ook zeker niet.
Karin van Leeuwen (42 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
