Wie mij een beetje kent, weet dat ik traditioneel opzie tegen de laatste dag van het jaar. Heeft niets met sentiment te maken, ik vind het prima zo’n schone lei en als ik je daarmee een plezier doe, stamp ik gezellig een oliebol naar binnen en een toastje paté er achter aan. Dat is het punt niet. De bottleneck is het tijdstip. Twaalf uur ’s nachts. Ik sta dan op mijn benen te tollen van de slaap.
Want normaal ben ik rond dat tijdstip bezig met mijn derde rem-slaap. Mijn lijf en hersenen functioneren slecht rond middennacht. Toen ik nog met niemand wat te maken had, dook ik lekker mijn bed in op oudejaarsavond, werd even wakker van het vuurwerk, wenste mezelf een prachtig nieuw jaar, draaide me om en knorde vrolijk verder.
Nu ben ik niet meer alleen. Nu is De Man er. En mijn oudste en jongste. En die willen dit jaar opblijven. De hele avond. Want dat kunnen ze heus wel. Ik zucht diep als ze me dat vertellen. Tot half tien kan ik ze entertainen, daarna schiet alles in mij de slaapstand en dan moeten we nog tweeënhalve uur door zien te komen. En ik wil wel naar de Top2000 a gogo kijken en niet voor de zestiende keer naar Pietje Bell. Dan weet ik zeker dat ik in slaap sukkel en dan is het nog maar de vraag of ik dan op tijd goed wakker word.
Ik heb dus een plan gemaakt. Want ik snap dat die mannen het cool vinden om een hele dag op te blijven. Ik heb een lijstje met activiteiten.
Van 18.00 tot 19.00 uur maken we worstenbroodjes uit het Donald Duck-kookboek (inclusief opruimen van de keuken)
Van 19.00 tot 20.00 uur eten we de worstenbroodjes op, drinken wat, smeren een toastje en doen een wedstrijdje wie de meeste cherrytomaatjes in de lucht kan gooien en kan opvangen in zijn mond.
20.00 tot 21.00 uur dit wordt een lastig uurtje, want ik schiet in mijn slaapstandje. We gaan Rummikub spelen.
22.00 tot 23.00 uur we spelen nog steeds Rummikub omdat mijn kleinste heel lang doet om uit te komen met 30 punten.
23.00 tot 00.00 uur ik tuig de boom vast af, mik de kale boom in de achtertuin. Zuig lekker even de kamer, zet de champagne klaar, neem nog een oliebolletje.
En met een schuin oog heb ik tv gekeken, zijn mijn kleinste mannen in slaap gesukkeld, heeft De Man een punt brie naar binnen geschoven. Zo zal het gaan. En om kwart over twaalf, terwijl de mannen vuurwerk afsteken, lig ik in bed. En denk: dit had ik 2,5 uur eerder moeten doen, in bed liggen.
Happy new year!
Lees ook: Kater? Zo ben je er in één uur vanaf!
Karin van Leeuwen (42 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
