fb

Ka bereidt zich voor op de Amsterdam City Swim

“Goh, Ka, hoe bereid je je eigenlijk voor op zo’n zwemtocht in de Amsterdamse grachten?”, wordt mij de laatste weken regelmatig gevraagd nu bekend is dat ik samen met een hand vol sportmaatjes meedoe aan de Amsterdam City Swim. Nou ik kan melden dat dat een heel gedoe is, dat voorbereiden.

Het begint al bij het inschrijven. Alsof je kaarten wilt kopen voor The Rolling Stones; driekwart van Nederland zit achter zijn laptop te azen op kaarten en zie jij daar maar door heen te komen. Tijdens de talloze pogingen heb ik een hotline met mijn sportmaatjes want we willen natuurlijk wel in dezelfde wave. Wave, ja zo wordt een groep genoemd. Als je eindelijk een startplaats hebt, mag je honderd euro over maken en ben je deelnemer van de City Swim en zwem je voor het goede doel, Stichting ALS.

Vervolgens het volgende obstakel: zorgen voor 400,00 euro sponsorgeld. Ja. Vierhonderd. Dat is veel geld. De eerste keer dat ik in de grachten sprong, namen mijn vrienden vast een optie op een rouwkrans. Vastbesloten dat ik dat vieze water niet zou overleven. En omdat ze dachten dat ik niet levend uit de Keizersgracht zou klauteren, gaven ze gul geld. Om hun gemoed te sussen, doneerden ze gretig. Denk ik.

Dit jaar spring ik weer. En zelf vind ik het eigenlijk ook wat gênant om weer om geld te leuren. Maar ik heb Stichting ALS beloofd mijn uiterste best te doen om wederom vierhonderd euro binnen te roeien. Ik dacht: ik vind het gesneden. Vorig jaar haalde ik meer dan 700,00 euro op plus mijn honderd euro inschrijfgeld, dit jaar iets minder maar als je dat door tweeën deelt kom je alsnog op een prima bedrag. Maar ja. Ik ben loyaal he? Dus weer aan het lobbyen geslagen.

Lees ook: Damespraatjes test de nieuwe Pampers Baby-Dry luiers – met winactie!

De volgende drempel: zwemmen in open water. Ja, je kunt natuurlijk prima als een goudvis baantjes trekken in een fijn verwarmd binnenbad, maar vorig jaar was de temperatuur van het grachtenwater 16 graden. Een graadje minder en het evenement zou zijn afgelast. Ik bedoel maar. Dus oefenen mijn sportmaatjes en ik in open water. Vorige week was ons oefenterrein de Spiegelplas. Hartstikke mooi. Helder water, een redelijke temperatuur en een zon die onderging. Geen vuiltje aan de lucht dus. Dachten we. Totdat we opeens links en rechts werden ingehaald door een pluk zeilboten. Die avond werd een zeilwedstrijd gehouden. Wisten wij veel. We moesten zwemmen voor ons leven omdat die amateur schippers ons niet zagen. Even was ik bang dat mijn vrienden toch gelijk zouden krijgen dat ik de City Swim niet zou overleven. Was die rouwkrans toch niet zo’n slecht idee.

Nee. Het valt allemaal niet mee om te zwemmen voor het goede doel. Maar al die obstakels en drempels vallen in het niet bij wat ALS-patiënten moeten doormaken en doorstaan. De wetenschap dat als ALS is gediagnosticeerd dat je niet lang meer te gaan hebt, moet afgrijselijk zijn. Dat je spieren het een voor een laten afweten en je niet weet wanneer wat niet meer functioneert, is onmenselijk.

Laat mij dan maar, samen met mijn sportmatties, die gore grachten inspringen. En zoveel mogelijk geld binnenzwemmen. Omdat wij dat kunnen en zij niet.

foto: website Amsterdam City Swim

Karin van Leeuwen (43 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.

Reageer ook