fb

Ik Laura, nymfomane #9: Twee streepjes

De rij voor de kassa in de drogisterij was lang. Ik pakte mijn telefoon, checkte mijn mail en Facebook. “Mevrouw, kan ik u helpen,” ik stopte mijn telefoon haastig in mijn zak. Ik zei haar zacht wat ik nodig had. Ze pakte het en rekende het af. “Tasje erbij?” Ik schudde mijn hoofd. Snel ging ik terug naar mijn werk. Toen ik binnenkwam, was Angie aan het bellen. Ik klapte mijn laptop open en zuchtte diep. Ik was moe. Mijn maag rommelde. Zou ik gewoon honger hebben?

De middag kroop voorbij. Telkens als ik op de klok keek, hoopte ik dat het minimaal een kwartier later was. Helaas. Toen het eindelijk vijf uur was, pakte ik snel mijn spullen en zwaaide naar Angie. In de tram kon ik zitten. Ik staarde naar buiten, mijn voorhoofd tegen het raam geleund. Dacht na. Over hoe het verder moest als het waar was. Nog maar net op tijd drukte ik op de stopknop.

Cash en Munchkin begroetten me vrolijk toen ik thuis kwam. Ik zakte op mijn hurken en aaide mijn hondjes. Ik gaf ze hondenkoekjes en graaide in mijn tas. Pakte het doosje eruit, las de bijsluiter. Twee roze streepjes betekende in mijn geval foute boel. Onhandig plaste ik niet alleen over de zwangerschapstest maar ook over mijn hand. Ik vloekte. Snel spoelde ik het onder de kraan af en wachtte.  Al vrij snel verschenen er twee streepjes. Ik staarde ernaar. Dit kon niet. Van wie zou dit kind zijn? David? De kans was groot. Met hem lag ik het meest in bed. David. Ik dacht terug aan onze eerste ontmoeting.

Ik zag hem voor het eerst in de tramlijn 4. Hij zat tegenover mij en las een krant. Steels observeerde ik hem. Snoof zijn aftershave op. Opeens keek hij me recht aan. Grijnsde. Brutaal bleef ik hem aankijken. Hij sloeg zijn krant dicht, zocht een pen en schreef iets op de voorpagina, scheurde het uit en gaf het mij. Hij stond op en verdween.

Ik keek of dit het juiste adres was. Haalde het stukje krant uit mijn zak. Toen ik de deur opendeed, werd ik vriendelijk begroet door de hotelmedewerkster. David wachtte in een stoel die tegen de muur stond. Toen hij mij zag, stond hij op en pakte mijn hand. Zwijgend stonden we in de lift.

Op de tweede verdieping stapten we uit. We liepen kamer 68 binnen. David sloot de deur en omhelsde me. Al die tijd spraken we geen woord. Zijn hand zocht onder mijn jas naar de rand van mijn broek. Behoedzaam taste hij mijn billen af. Hij wilde duidelijk weten hoe ik voelde, trok zachtjes aan mijn string, voelde de hitte van mijn bilspleet. Hij duwde zijn buik tegen de mijne. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst, rook het leer van zijn jas. Niet veel later lagen we in het hotelbed. Grommend duwde hij mijn benen uit elkaar, stootte diep in me. Met zijn vinger beroerde hij mijn clit. Het duurde niet lang voordat ik zuchtend klaarkwam. Ik nam hem in mijn mond en pijpte hem. Hij hield mijn hoofd stil en schoof zijn keiharde pik tussen mijn lippen. Zijn zaad slikte ik zonder met mijn ogen te knipperen door.

David was een blijvertje. Andere mannen deed ik voor een keer, hem niet. De aantrekkingskracht tussen hem en mij was groot. Hij belde. Hij kwam langs. Hij neukte mij. Soms dacht ik dat ik verliefd op hem werd. Dat moest ik zien te voorkomen. David wilde zich niet binden, beweerde hij.

Ik gooide de Predictor in de prullenbak.

“Paul? Met Lau. Ik weet even niet meer wat ik moet doen.”

Lees ook de andere blogs van nymfomane Laura!

Laura (35 jaar) is een nymfomane die woont en werkt in Amsterdam. Ze woont samen met haar Engelse Bulldogs, Cash en Munchkin. Elke week schrijft ze voor ons een blog over haar spannende leven als nymfomane. In verband met privacy redenen schrijft Laura onder een andere naam.

Reageer ook