Als je eenmaal moeder bent en je baby opgroeit, krijg je met van alles te maken. Je wilt je kind opvoeden. Zorgen dat hij zich staande kan houden in de maatschappij en snapt waarvoor je bestek gebruikt. Etiquette. Hoe belangrijk is het en wat kan een kind aan?
Het opvoeden van mijn jongens vind ik elke dag weer een avontuur. Want hoe leg ik uit dat ik mijn mes vol chocoladeboter wel mag aflikken, maar zij niet? Of waarom ik wel een harde boer mag laten en zij dat niet in hun hoofd moeten halen? Dooddoeners als ‘als je groot bent kun je doen en laten wat je doet, maar zolang je bij ons woont niet’ gebruik ik niet. Vind ik onzin. Bovendien ben ik een soepele opvoeder en hoop vooral rechtvaardig te zijn.
Niet met volle mond!
Toch is er een aantal zaken waar ik slecht tegen kan en die ik ronduit onbeleefd vind. Met stip op één staat: met volle mond praten. Doe het niet waar ik bij ben. Ik vind het afschuwelijk. Onsmakelijk. Heel vies en onfatsoenlijk. Wat ik ook belangrijk vind: een vriendje netjes uitlaten als ‘ie weer naar huis gaat. Dus niet als een zoutzak op de bank blijven zitten en laf je arm ter begroeting heffen naar je mattie, nee gewoon opstaan even meelopen naar de voordeur en uitzwaaien die gast.
Iedereen zoenen?
Als we naar een verjaardag gaan en de kamer zit bomvol mensen, vind ik het niet nodig dat Bob en Tom iedereen afgaan. Wel wil ik dat ze even kenbaar maken dat ze er zijn en zeggen: ‘gefeliciteerd allemaal’. Ik ben een tegenstander van iedereen maar zoenen, dat hoeven ze van mij niet te doen. Vind ik zelf ook een vervelende gewoonte, zeker bij mensen die je nog maar net kent. Ik ben blij met de opkomst van de ‘hug’. Even een hug en een kus op de wang. Niks mis met deze begroeting. Stuk warmer ook dan de drie kille luchtkussen.
Wat is belangrijk?
Hoe breng je je kind etiquette bij? Wat voor de één belangrijk is, is voor de ander oninteressant. Ik heb een rijtje waaraan ik vasthoud en het fijn vind als Bob en Tom dat doen.
- Eten. Tijdens het eten wil ik niet dat er telefoons of tablets in de buurt van het bord liggen. En als iedereen heeft opgeschept beginnen we met eten. Even wachten op elkaar dus.
- Begroeting. Als de telefoon gaat en een van de jongens neemt op, wil ik dat ze hun naam zeggen. En dat doen ze dus.
- Vloeken. Ik vind het niet leuk als er wordt gevloekt. Niet dat wij als vier heilige boontjes door het leven gaan, maar er zijn grenzen. Sinds ik moeder ben vloek ik een stuk minder.
- Boeren en scheten laten. Heel gewoon, zeker als je weet dat een mens gemiddeld zeventien scheten per dag laat. Vind ik geen enkel probleem. Aan tafel wil ik het niet hebben. En als er toch eentje doorheen glipt, zeg dan op z’n minst ‘sorry’
- Antwoorden. Word je iets gevraagd? Geef dan antwoord. Ik vind het belangrijk dat mijn jongens de vragensteller aankijken en vriendelijk antwoorden. Het liefst met twee woorden, maar dat doen ze eigenlijk al uit zichzelf.
Wat leer jij je kind? Wat vind je belangrijk? Wij zijn heel benieuwd, laat het ons weten. Reageer in de comments onder dit artikel.
