fb

Gejaagd door mist

Gegrepen door het werk, had ik niet in de gaten dat ik daar volledig door in beslag werd genomen. Geleefd, mezelf opjagend, zag ik simpelweg niet in dat het werk mij bezighield in plaats van andersom. Mijn familie zag het gebeuren en begreep wat er aan ten grondslag lag. Pogingen ten spijt : ‘zolang je het zelf niet ziet, zie je het niet.’

 

De mallemolen van míjn leven

Het was geen functie met een zware verantwoordelijkheid. Maar niet de makkelijkste als liaison tussen marketing, finance en sales bij een Amerikaans bedrijf. Gedreven van aard met een enorm verantwoordelijkheidsgevoel, amper rustmomenten inbouwend, ging ik meer dan 100% voor wat moest gebeuren (lees: wat ik vond of dacht dat er uit hoofde van mijn functie van mij verwacht werd). Dat was wat mij dreef. Net als de behoefte aan presteren en het ‘goed’ willen doen. Ik was zeker goed in wat ik deed, maar of ik ook deed waarmee ik het beste tot mijn recht kwam, is de vraag.

Ja, ik was effectief in mijn werk en ik kon mij er tegelijkertijd niet los van maken. Ik gebruikte verwachtingen van anderen als maatstaf en wilde mezelf dáár in bewijzen. Ik was continue druk met denken voor anderen en kon niet loskomen van de dagelijkse werkzaken, ook ‘s nachts niet. Dingen maalden door in mijn hoofd. Ik bleef piekeren over wat ik anders had kunnen of beter had moeten doen. Interacties – aanvaringen, meningsverschillen of gewoon gesprekken – bleef ik in gedachten nalopen. Hard voor mezelf en niet toetsend of ik bezig was met wat echt belangrijk voor me was, ging ik door in deze tredmill.

En die mensenlevensmallemolen


gaat door tot je er draaierig van bent
Maar jij blijft je toch vasthouden
Al vind je het niet leuk meer
Want naast de molen is’t te onbekend
(uit songtekst De Mallemolen van Paul de Leeuw)

De ommekeer

Ik had mijzelf iets aangemeten, waarvan ik dacht dat bij mij paste. Iets wat zich letterlijk en figuurlijk in mijn hoofd afspeelde en mij lange tijd verblindde bij het onder ogen zien van de werkelijkheid die ik zelf creëerde.

Het was een kleine aanrijding in 2001 waar ik een whiplash aan overhield die het begin werd van een omslag. Het ongeluk deed me confronteren met mijzelf. Ik begon door te krijgen dat ik mij allerlei dingen oplegde en daarmee mezelf goed in de weg zat. De criticaster en politie agent in mij hadden de overhand. Ze hielden diverse vastgestelde ideeën over mezelf en wat ik volgens mijzelf verdiende, in stand. Het was tijd om deze overtuigingen en patronen onder ogen te gaan zien en ze stapje voor stapje te gaan loslaten. Gaandeweg kreeg ik telkens meer inzicht in wat er ten grondslag lag aan mijn gedrag en wat mij hierbij triggerde. Tot ik begreep dat ik zelf bepaal of ik me laat triggeren of niet. Tot ik uiteindelijk inzag dat ik zelf in de hand heb in hoeverre er mist in mijn hoofd ontstaat.

Als de mist optrekt …

Zodra ik aan het denken of piekeren sla, verschijnt er mist in mijn hoofd. Ook als ik geleefd word, ontstaat er mist. En hoe meer dat het geval is, hoe meer mist en hoe gejaagder en onrustiger ik word. Waar ik mij vroeger liet meeslepen door van alles en nog wat, neem ik nu evenwel vaker de overhand. Ik leid mezelf zo als het ware door de dag heen. Dat doe ik door bewuster te bepalen hoe ik wil omgaan met wat er gebeurt en of ik mij gek laat maken of niet. Ook wat betreft (druk uit) mijn omgeving of de stemmetjes in mijn hoofd, mijn eigen gedachten(spinsels) of wat niet meer zij, kan ik zelf bepalen of ik me hierdoor laat verwarren, of niet. Zo ja, dan blijft de mist. Zo nee, dan trekt deze langzaam op. Er ontstaat weer ruimte in hoofd en alles wordt als gevolg een stuk eenvoudiger, minder gejaagd en effectiever.

Als de mist in je hoofd optrekt, wordt weer helder wat je hart je te zeggen heeft
(Yael van Assendelft)

Mijn persoonlijke leven lijdt nu véél minder onder mijn werk, omdat ik er minder door in beslag genomen word. Daarnaast bouw ik vaker rustmomenten in, waardoor ik tijd kan nemen om stil te staan bij wat belangrijk is voor mij en bij mij past. Die tijd had ik voorheen niet. Zodra er om wat voor reden opnieuw mist opdoemt, is het de uitdaging mij er niet door te laten verblinden maar mijzelf bij de hand te nemen en wederom de overhand te nemen. Alleen dan kan ik opnieuw rust creëren en sta ik weer meer in contact met mezelf.

De essentie van persoonlijke effectiviteit

Het is moeilijk loskomen van alledaagse drukte in werk-, gezins- en/of privéleven. Geleefd door dit drukke leven, verschijnt er mist in je hoofd. Deze doet wie je werkelijk bent en wat je wilt, vervagen. Het brengt (diepere) verlangens en passies naar de achtergrond. Dan is het de kunst het heft weer in eigen handen te nemen en te gaan staan voor wat echt belangrijk is voor je en wat je voor staat.

Dát is waar persoonlijke effectiviteit in mijn ogen om gaat: bewust bepalen hoe je wilt omgaan met wat er op je pad komt zonder je te laten afleiden door je omgeving of eigen gedachten. Alleen dan ga je effectiever met je eigen kracht om.

Met dank aan mijn reis, en elke stap die ik daar op zet, Yael

Auteur van Wie ik wil zijn, inspiratieboek voor goed genoeg zijn.

Heb je vragen of wil je reageren op dit artikel? Mail me dan:  [email protected]

Over Yael van Assendelft
Yael brengt als spiegel- en sparringpartner mensen meer zicht op waar het om gaat op hun levensweg of in hun (groei)proces. Haar eigen ervaringen en inzichten vormen hierbij een belangrijke voedingsbodem. Zij is tevens auteur van een serie inspiratieboeken rond het leven nemen in zijn puurheid (http://www.spiegelenensparren.nl)

Reageer ook