fb

Fleur: ‘Ik ben het zat om steeds maar te horen dat mijn kind te dik is’

Ja, ze weet dat steeds meer kinderen obesitas krijgen en niet alleen Amerikaanse. Maar Fleur (36) is er klaar mee om het steeds maar te moeten aanhoren dat haar dochter Liv ‘veel te zwaar’ is. “We hebben niet allemaal maatje zero en zullen dat nooit krijgen. Moeten we ook helemaal niet willen.”

Liv is een vrolijk meisje van tien jaar. Ze heeft bruin lang haar, een mooi open gezicht met prachtige donkere ogen. Ze is stevig maar oogt zeker niet dik. “Nou, daar zijn de meningen over verdeeld,” vertelt Fleur, “het begon al toen ik met haar naar het consultatiebureau ging toen ze een baby was. Zat daar zo’n magere, grijze verpleegkundige die snauwde dat mijn kind ‘aan de bovenkant van de gewichtscurve’ zat. Ja? dacht ik dan, het is een baby! Ze krijgt niet veel meer dan melk.”

Eet ze veel patat?

Elke keer ging Fleur met lood in haar schoenen naar de gezondheidscheck. Toen Liv een jaar of vijf was, werden de antwoorden in haar mond gelegd door de kinderarts van het consultatiebureau. De arts zei: “Zo, Liv, jij houdt denk ik wel van frietjes, he?” En mijn dochter maar knikken, terwijl ze dat nog nooit had gegeten, want ik kom nooit in de snackbar en op feestjes at ze geen patat.”

Uithongeren

Woest was Fleur. Zelf worstelde ze jarenlang met haar gewicht. “Toen ik elf jaar was, was ik me al bewust dat ik steviger was dan andere meisjes. Ik sportte veel, at gezond en was ook gezond. Telkens kreeg mijn moeder te horen dat ik veel te dik was. Dat is zo frustrerend als je jong bent. Toen ik in de puberteit kwam, hongerde ik mezelf uit. Sportte als een idioot en at nauwelijks. Ik sloopte mijn lichaam. Het heeft lang geduurd voordat ik op een normale manier met voeding kon omgaan. Ik heb nu een gezond en goed gewicht, eet bewust, kook gezond en beperk vette en zoete voedingsmiddelen.”

Elk kind is anders

De controle van de schoolarts reet oude wonden open. “Liv kwam thuis en zei: ‘ik denk dat de dokter me te zwaar vindt’ Oh nee, dacht ik, daar gaan we weer. Ik wil niet dat Liv met haar gewicht bezig is. Ik zorg ervoor dat ze zo gezond mogelijk eet. Bovendien sport ze veel en speelt ze elke dag buiten. We fietsen overal naar toe en zitten niet zoals ik zoveel kinderen zie doen, continu in de auto. Ze ziet zelf ook wel dat Liv steviger is dan klasgenootjes. Ik ga daar niet de nadruk op leggen: elk kind is anders.”

Ja, hoor: te dik!

Toen de brief van de schoolarts binnenkwam waarin Fleur samen met Liv wordt uitgenodigd voor een gesprek over het gewicht, heeft Fleur een mailtje gestuurd. “Ik heb vriendelijk bedankt voor de uitnodiging. Ik word gek van het gewichtsterreur dat momenteel heerst. Ik weet: veel kinderen krijgen verkeerd voedsel, hebben geen idee wat de schijf van vijf is. Ik weet dat wel. En wil mijn dochter meegeven dat ze goed is zoals ze is. Ook met wat stevigere bovenbenen en een gespierd, stevig lichaam.”

Reageer ook