‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ lijkt op de één of andere manier de favo quote van de Nederlander. Normaal doen, dat is belangrijk. Anders zijn, raar doen of uit de toon vallen willen we niet. Mensen kunnen nog eens anders over je gaan denken en misschien sta je zelfs wel enorm voor lul. Dat moet koste wat het kost voorkomen worden, dus ‘doen we maar gewoon normaal’.
Toch hebben we ook de behoefte om ons te onderscheiden. Zo hoor ik vrouwen regelmatig zeggen: “die jas hoef ik niet, die heeft iedereen al”. Uniek zijn zorgt ervoor dat je opvalt, in positieve of in negatieve zin. Maar hoe komt het toch dat we én normaal willen doen, maar ook uniek willen zijn? Of willen we uniek zijn in het normaal doen? Het antwoord op deze vraag is voor iedereen anders, maar ik wil hem voor mezelf in dit artikel graag beantwoorden. Ook vraag ik me af: wanneer ben je normaal en kan je dit meten?
Ben ik uniek of normaal?
Mijn moeder zou op deze vraag direct antwoorden dat ik uniek ben. Dat denkt tenslotte elke moeder over haar kind. Eigen kinderen zijn de liefste, leukste, slimste en voor de moeder dus uniek. Als ik aan Miley Cyrus fans zou vragen of ik uniek of normaal ben, zullen ze me waarschijnlijk maar gewoontjes vinden. Het is dus heel afhankelijk van degene die deze vraag voor je beantwoordt.
Maar probeer hem nou eens voor jezelf te beantwoorden. Mara, ben jij uniek of normaal? Ik ben volgens mij vrij ‘normaal’. Ik sta elke dag tussen 06:30 en 07:30 uur op, drink een sloot koffie, stap onder de douche, kleed me aan, naar buiten met de hond, gooi een half ontbijt achterover, fiets naar werk, zit 8 uur achter mijn computer, fiets naar huis, weer even lopen met de hond, eten maken, de bende in huis proberen op te ruimen, chillen met mijn vriend, nog weer even met de hond en vervolgens naar bed. En dat de volgende dag weer. Je zou zeggen: Mara is heel normaal.
Nu wil ik het vanuit een ander perspectief bekijken en zeggen: ik ben uniek. Dan ziet mijn dag er ineens heel anders uit: Ik sta op, maar niet voordat ik uitvoerig over al mijn dromen heb verteld tegen mijn vriend. Mijn koffie drink ik met precies 7 druppels zoetstof wanneer hij niet te heet meer is. Douchen doe ik met de deur open zodat ik mijn lieve hondjes hoor spelen. Aankleden doe ik eigenlijk liever niet maar het moet, anders schrikt mijn medemens zich dood. Met de hond huppel ik door het park en zing bij voorkeur een liedje. Mijn ontbijt is amandelmelk met spinazie en ik vind dat nog lekker ook. Ik fiets naar werk met mijn sleutels en iPhone in mijn hand en dat heeft al tot heel veel bijna-ongelukken geleid. Op werk loop ik zonder schoenen en soms zelfs zonder sokken door het kantoor. Het eten wat we die avond eten had ik al om 10 uur ’s ochtends bedacht omdat ik er stiekem toen al zin in had. ’s Avonds probeer ik zo min mogelijk tijd achter een beeldscherm door te brengen omdat ik vind dat het na 8 uur op kantoor wel mooi geweest is.
Je ziet: dit zijn twee dezelfde dagen, maar in de ‘normale’ situatie ben ik inderdaad héél normaal, misschien wel een beetje saai zelfs. Maar lees je hem vanuit de unieke situatie, dan denk je: ja, die Mara is inderdaad vrij uniek.
Probeer dit ook eens voor jezelf en je zal zien hoe uniek je kunt zijn in het normaal doen.
Is normaal zijn meetbaar?
Omdat er geen vaste invulling voor het begrip ‘normaal’ bestaat, is normaal zijn niet meetbaar. Wat wel meetbaar is, is of je gemiddeld bent. Dit kun je op verschillende vlakken meten, zoals je inkomen, je gezondheid, je vrijetijdsbesteding, wat je uitgeeft aan boodschappen en nog veel meer.
Je kunt dit testen op de website van het CBS, via de ‘Ben ik gemiddeld’ applicatie. Hier kan je jezelf vergelijken met de rest van Nederland in jouw leeftijdscategorie, met hetzelfde geslacht. Zo ben ik erachter gekomen dat ik op veel vlakken heel gemiddeld ben (mijn gewicht, hoe vaak ik op vakantie ga en hoe vaak ik sport), maar ook op veel vlakken ver van gemiddeld (hoe veel ik drink en wat ik uitgeef aan schoenen en accessoires). Wil jij dit ook van jezelf weten? Dat kan via deze link naar het CBS.
Wat vind jij: ben jij ‘normaal’? En wat zijn juist de dingen die jou uniek maken? We zijn heel benieuwd naar jouw gedachten hierover!
