‘In het weekend ben ik er voor de kinderen’ is de titel van een kort portret van mij dat onlangs in het Parool stond. Als ik het lees, gaat er een steek door mijn moederhart. Op dit ogenblik is de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in volle gang. Ik ben kandidaat voor D66 voor de Gemeenteraad in Amsterdam. Daarnaast ben ik rector op het stedelijk Gymnasium in Haarlem, een leuke school. En zoals de titel doet vermoeden: ik heb dus ook twee kinderen van 7 en 10 jaar.
De afgelopen periode krijg ik steeds de vraag: hoe doe je dat? Kun je dat combineren? Tja, wat moet je daar nou op zeggen. Ik doe het, dus het kan, maar natuurlijk heeft het wel zijn prijs. Het vraagt veel afstemming thuis, je moet een goede conditie hebben (ik zou nog best wat meer kunnen sporten trouwens) en een positieve instelling. Mijn man doet veel doordeweeks met de kinderen en ik woon tegenover mijn moeder, waar mijn kinderen altijd terecht kunnen. Met het vangnet is dus niets mis.
Ik ben fractievoorzitter van D66 in de stadsdeelraad van Amsterdam Noord. Toen ik gevraagd voor de gemeenteraad, moest ik daar even over nadenken. Wil ik weer vier jaar alle avonden weg? Ik heb een drukke baan in Haarlem, moet ik daar nou wel aan beginnen? Ja. Daar moet ik aan beginnen. Politiek actief zijn is een tweede leven voor mij geworden: ik werk in het onderwijs en weet welke problemen daar spelen. Nu gaan bijvoorbeeld de leerlingen uit groep 8 zich inschrijven op een middelbare school. Dat is een periode vol stress, zeker in Amsterdam, waar op veel scholen moet worden geloot. Als rector ken ik de schoolkant van dit verhaal en zie ik de stress bij kinderen en bij ouders.
In de politiek kan ik mij hardmaken voor een ander systeem dat het loten vervangt. Een systeem dat werkt op basis van ‘matching’. Leerlingen geven dan drie voorkeursscholen op en worden op één van die drie scholen geplaatst. Dat systeem moet er komen. Dat scheelt zoveel stress bij al die jonge kinderen die straks moeten kiezen voor een middelbare school. Als ik dat voor elkaar krijg, dan is mijn inspanning niet voor niets geweest. Als mijn en al die andere kinderen straks niet meer hoeven te loten, dan ben ik een tevreden mens.
Zoë Kwint (42) is geboren en getogen in Amsterdam Noord. Haar vader was huisarts en overleed in 1992. Haar moeder runt een Bed & Breakfast. Na het gymnasium studeerde Zoe klassieke talen aan de Universiteit van Amsterdam. Sinds 1996 werkt ze in het onderwijs, eerst als docent, later als schoolleider. Zoë is getrouwd en heeft twee kinderen van 7 en 10 jaar. Zij is sinds 2006 lid van D66 en sinds 2010 fractievoorzitter in Amsterdam Noord
Deze bijdrage van Zoë Kwint maakt deel uit van een serie portretten van vrouwen die op 19 maart a.s. aan de gemeenteraadsverkiezingen meedoen. Eerder deed minister Jet Bussemaker al de kick-off voor deze serie, lees hier haar blog. Jet Bussemaker geeft onder andere aan dat vrouwen vaker zelf politiek actief zouden moeten worden. In de gastblogs die we nu publiceren lees je ook hoe andere vrouwen/moeders hun gezinsleven en werk combineren met de politiek.
Damespraatjes vindt het belangrijk dat vrouwen hun stem laten horen! Denk niet dat het geen zin heeft om te gaan stemmen. De gemeenteraad staat heel dicht bij de burgers en de raadsleden zijn goed benaderbaar, waardoor je feed-back kunt geven op het gevoerde beleid. Ook krijgt de gemeente steeds meer taken toebedeeld, onder andere op het gebied van de jeugdzorg.
Ga allemaal stemmen op 19 maart!
De komende week kunnen jullie kennismaken met:
- CDA: Janine de Kleine uit Kampen
- D’66: Zoë Kwint uit Amsterdam
- Groen Links: Antoinette Maas uit Helmond
- PvdA: Nelleke Degenhart uit Hilversum
- PVV: Jenny Zerfowski uit Almere
- VVD: Laurine Bonnewits uit Lansingerland
- SP: Lieke van Rossum uit Delft
